Μια ανώδυνη διαδικασία όπως οι ευρωεκλογές έστρωσε το χαλί σε μια εκλογική αναμέτρηση που μπορεί να αναστατώσει την ευρωπαϊκή δημοκρατία.
Ο πρόεδρος Μακρόν προκήρυξε βουλευτικές εκλογές, οι Γάλλοι ψηφίζουν σήμερα για τον πρώτο γύρο και οι τελευταίες δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι προηγείται καθαρά η αμετανόητη Ακροδεξιά και την ακολουθεί μια αριστερή συμμαχία ανισόρροπων.
Αν οι προβλέψεις επαληθευθούν, το μετεκλογικό μέλλον της Γαλλίας προμηνύεται δύσκολο και πάντως αχαρτογράφητο.
Μαζί της όμως θα κλυδωνιστεί και όλη η Ευρώπη, της οποίας η Γαλλία αποτελεί κεντρικό στοιχείο ισορροπίας.
Φυσικά ίσως είναι νωρίς ακόμη για δάκρυα. Δεν είναι βέβαιο (και μάλλον δύσκολο…) ότι θα συγκεντρώσουν οι ακροδεξιοί ή οι αριστεροί την απόλυτη πλειοψηφία στη νέα Εθνοσυνέλευση. Ακόμη δυσκολότερο θα είναι να συνεργαστούν.
Κυρίως όταν ο πρόεδρος είναι συνταγματικά ισχυρός και τα αντίβαρα στη γαλλική κοινωνία λειτουργούν.
Προφανώς δεν είναι δημοκρατικά θεμιτό να αποκλείεται εξ ορισμού από την άσκηση της εξουσίας το 30%-35% των Γάλλων που τα τελευταία χρόνια ψηφίζουν σταθερά «ακροδεξιά».
Από την άλλη πλευρά όμως το 1/3 μιας κοινωνίας δεν είναι η πλειοψηφία.
Το οξύμωρο είναι πως μια κεντρώα προεδρική προσωπικότητα όπως ο Μακρόν καταλήγει στο μέσο της δεύτερης θητείας του σε μια ενίσχυση των άκρων.
Πιθανώς οι πολιτικές και ιδεολογικές ερμηνείες να έπονται των ψυχολογικών. Και άλλωστε ο κίνδυνος της αποσταθεροποίησης δεν φόβισε ποτέ όσους μανιακά την επιζητούν.
Αλλά οι ψηφοφόροι ψηφίζουν όπως ψηφίζουν. Ετσι λειτουργούν οι δημοκρατίες και δεν θα το αλλάξουμε τώρα επειδή ψηφίζει η Γαλλία.
Το ζητούμενο λοιπόν είναι πώς θα περιοριστούν οι ζημιές. Το ευρωπαϊκό σύστημα και η διεθνής οικονομία προσφέρουν έναν βαθμό ασφάλειας, τον οποίο ο απλός ρεαλισμός ενισχύει.
Το 2022 η Λεπέν υποσχόταν ότι η Γαλλία θα φύγει από το ευρώ και τώρα άρχισε να κουβεντιάζει μήπως δεν φύγει ούτε από το ΝΑΤΟ – η άλλη μεγάλη υπόσχεσή της…
Το ευρωπαϊκό σύστημα όμως δεν τα λύνει όλα. Καλώς ή κακώς, μια ακροδεξιά κυβέρνηση στη Γαλλία θα είναι μια ακροδεξιά κυβέρνηση με ό,τι κι αν σημαίνει αυτό.
Ακόμη και με έναν πρόεδρο Μακρόν σε ρόλο σωφρονιστή δεν θα είναι εύκολη η συμβίωση μαζί της. Πάλι καλά που πρόλαβε (μάλλον) να ολοκληρωθεί η κατανομή των θέσεων στην Ευρωπαϊκή Ενωση ώστε να μη διαταραχθεί η λειτουργία της.
Για τα υπόλοιπα, καλό κουράγιο. Και κυρίως, καλό κουράγιο στους Γάλλους.
