Η Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο Πρωθυπουργός και ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης συναντήθηκαν να τιμήσουν έναν μεγάλο πολιτικό που έφυγε από κοντά μας.
Δίπλα τους στάθηκε η πολιτειακή ηγεσία της Κύπρου, Πρόεδρος της Δημοκρατίας και Πρόεδρος της Βουλής.
Και μαζί τους έσκυψε το κεφάλι ένα μεγάλο μέρος του δημοκρατικού πολιτικού κόσμου.
Λογικό. Η Δημοκρατία οφείλει και ξέρει να τιμά όσους την υπηρέτησαν.
Είναι μια πράξη θεσμικής αβροφροσύνης και πολιτικής κανονικότητας, η οποία ασκείται χωρίς μικρότητες, μικροπρέπειες και μικροψυχίες. Οι απόντες δεν μας αφορούν.
Σε αυτή τη νεκρώσιμη τελετή διέγνωσα κι ένα άλλο στοιχείο κανονικότητας. Πρόεδρος, Πρωθυπουργός και αρχηγός της αντιπολίτευσης είχαν μια κοινή ανάγνωση του εκλιπόντος και της προσφοράς του.
Με αποχρώσεις, φυσικά. Αλλά κοινή.
Στάθηκαν και οι τρεις στον εκσυγχρονισμό διότι αυτόν υπηρέτησε ο Κώστας Σημίτης, αυτόν ενσωμάτωσε στο εθνικό αφήγημα και σε αυτόν συμπίπτει σήμερα η ηγεσία της χώρας.
Εναν εκσυγχρονισμό ο οποίος δεν αποτελεί υπόθεση μιας κυβέρνησης ή ενός κόμματος ή ενός προσώπου αλλά κοινό παρονομαστή της εθνικής βούλησης και προσπάθειας.
Με άλλα λόγια, όπως κι αν τον διανθίζει ή τον ορίζει ο καθένας αλλά χωρίς να τον παραγνωρίζει κανείς, ο εκσυγχρονισμός αποτελεί πλέον συνεκτικό άξονα της δημοκρατίας μας.
Μαζί του βεβαίως είναι ο χώρος του ευρύτερου Κέντρου, κεντροδεξιού και κεντροαριστερού, που επανέρχεται στη βάση της πολιτικής.
Ενας χώρος που διαμορφώνει τις συγκλίσεις και τις αντιπαραθέσεις μιας σύγχρονης εποχής, ενός γόνιμου και ελπιδοφόρου μέλλοντος, μακριά από τα μίση, τις εχθρότητες και τις αχρειότητες των άκρων που ζήσαμε την περασμένη δεκαετία.
Διότι η επιστροφή στην κανονικότητα, στην ομαλότητα και στη σταθερότητα εδραιώνεται με την επιστροφή στο Κέντρο.
Σε ένα πολιτικό πεδίο δηλαδή όπου οι συγκλίσεις και οι αντιπαλότητες δεν λείπουν αλλά μπορούν να ασκηθούν και προφανώς θα ασκηθούν με ηπιότητα, μετριοπάθεια και σεβασμό στον αντίπαλο. Επί της ουσίας.
Δεν συμφωνούμε όλοι αλλά ούτε διαφωνούμε σε όλα.
Οι επικήδειοι στον Κώστα Σημίτη είχαν αυτό το κοινό χαρακτηριστικό.
Αισθανόσουν ότι τους εκφωνούσαν πολιτικοί που μπορεί να διαφέρουν ή να διαφωνούν αλλά μιλούν την ίδια γλώσσα.
Το ερώτημα είναι πλέον πώς αυτό το κλίμα ομαλότητας, σταθερότητας και κανονικότητας θα μεταφραστεί πρακτικά τα επόμενα εικοσιτετράωρα κατά την εκλογή του/της Προέδρου της Δημοκρατίας.
Υποθέτω πως όλοι θα πράξουν το καθήκον τους χωρίς μικρότητες, μικροπρέπειες και μικροψυχίες.
Απόντες φυσικά θα υπάρξουν. Αλλά δεν μας αφορούν οι απόντες.
