Δύο εβδομάδες έμειναν έως τον πρώτο γύρο εκλογής νέου προέδρου στο ΠαΣοΚ. Οι πρόσφατες μετρήσεις δεν καταγράφουν κάποιο υπέρμετρο ενδιαφέρον του κοινού (Pulse, 18/9), αλλά δύο εβδομάδες είναι αρκετές για να διαψευστούν στην κάλπη.
Το βέβαιο είναι ότι η προεκλογική εκστρατεία των έξι υποψηφίων κινήθηκε έως τώρα στο πλαίσιο ενός καλώς εννοούμενου πολιτικού πολιτισμού. Η αντιπαράθεση δεν τροφοδότησε την κλωτσοπατινάδα, ούτε συνεισέφερε σε ξεκατίνιασμα, όπως συμβαίνει στον ΣΥΡΙΖΑ. Και ως γνωστόν, στη μικρή μας χώρα το ενδιαφέρον είναι συνήθως συνάρτηση του καβγά και της σύγκρουσης.
Περιμένοντας λοιπόν την τηλεοπτική αντιπαράθεση των υποψηφίων (Τρίτη 24/9, 9 μ.μ., EΡT News) και χωρίς να προδικάζουμε τίποτα, το βέβαιο είναι ότι δεν γίναμε σοφότεροι.
Καταγράψαμε ασφαλώς την επιθυμία όλων των υποψηφίων για ένα ισχυρότερο και μεγαλύτερο ΠαΣοΚ αλλά χωρίς λεπτομέρειες πώς θα γίνει ισχυρότερο και μεγαλύτερο.
Απλώς υπήρξαν υποψήφιοι με μεγαλύτερη έμφαση στην ανάγκη αυτονομίας της παράταξης και άλλοι που κρυφοκοιτάζουν σε συνεργασίες, αριστερόστροφες κυρίως.
Τίποτα από αυτά όμως δεν προδιαθέτει για το ισχυρότερο και το μεγαλύτερο. Ακόμη και ο στόχος «πρώτο κόμμα το 2027» κινείται στα όρια της καλόβολης ενθάρρυνσης. Για να γίνει πρώτο κόμμα το σημερινό ΠαΣοΚ θα πρέπει υπό οιονδήποτε αρχηγό να προοδεύσει τα τρία επόμενα χρόνια περισσότερο από το ΠαΣοΚ του Ανδρέα Παπανδρέου το 1977-1981. Μάλλον δεν είναι απλό.
Συνεπώς το ΠαΣοΚ του 2024 δεν αναζητεί απλώς έναν αρχηγό ή ένα μέγεθος. Αναζητεί κυρίως μια φυσιογνωμία και έναν ρόλο. Κι αυτά δεν θα αποκτηθούν αιφνιδίως το βράδυ της 13ης Οκτωβρίου μόλις κλείσουν οι κάλπες του δεύτερου γύρου. Χρειάζονται σχέδιο και δουλειά. Και κυρίως χρειάζεται η αίσθηση ότι ένα παραδοσιακό κόμμα της δημοκρατίας μας μπορεί να αλλάξει, να ανανεωθεί και να αναπτυχθεί πενήντα χρόνια μετά την ίδρυσή του.
Δεν είναι αυτονόητο. Αλλά ούτε και αδιανόητο.
Αρκεί ο νέος (νέα) αρχηγός να μην επαναπαυθεί στις δόξες ενός ένδοξου παρελθόντος, αλλά να συγκροτήσει ένα νέο ΠαΣοΚ που θα είναι ταυτοχρόνως ένα άλλο ΠαΣοΚ.
Τότε όλα μπορεί να γίνουν εφικτά.
Το ευχάριστο είναι ότι η ήπια εσωκομματική αντιπαράθεση δεν στέρησε πόντους, ούτε αποκάλυψε κάποια ανυπέρβλητη διαμάχη που θα μπορούσε να υποθηκεύσει το κοινό μέλλον.
Το λιγότερο ευχάριστο είναι ότι θα πρέπει να περιμένουμε την ολοκλήρωση της εκλογικής διαδικασίας για να δούμε όχι αν το ΠαΣοΚ έχασε αλλά αν βγήκε κερδισμένο.
