Στις πολιτισμένες κοινωνίες, δικαιοσύνη απονέμουν οι δικαστές και τα δικαστήρια.
Κανείς άλλος. Ούτε οι κυβερνήσεις και οι αντιπολιτεύσεις. Ούτε τα κόμματα και οι υπουργοί. Ούτε οι διαδηλωτές και οι τηλεθεατές. Ούτε οι συγγενείς και οι φίλοι.
Ακόμη και όταν κρίνονται πολιτικά πρόσωπα, η Δικαιοσύνη είναι εκείνη που τελικά τα δικάζει. Η Βουλή κάνει μόνο την προανάκριση.
Λογικό. Η Δικαιοσύνη αποτελεί μέρος ενός κοινωνικού συμβολαίου που επιτρέπει τη συνύπαρξη όλων των πολιτών και τη διευθέτηση όλων των διαφορών.
Διαφορετικά, αν ο καθένας παίρνει τον νόμο στα χέρια του για να βρει ένα πραγματικό ή υποτιθέμενο δίκιο δεν είναι απλώς το δίκιο που καταλύεται αλλά και η κοινωνική ειρήνη που απειλείται. Το Φαρ Ουέστ δεν αποτελεί παράδειγμα για μίμηση.
Μιλάμε για αυτονόητα πράγματα που δυστυχώς χρειάζεται να υπενθυμίζουμε.
Και τα οποία επανήλθαν στην επικαιρότητα με την υπόθεση των Τεμπών αλλά και με τις εκρήξεις λαϊκής αυτοδικίας σε περιπτώσεις εγκλημάτων βίας που συχνά (και δικαίως) μας εξοργίζουν.
Προφανώς η Δικαιοσύνη δεν κρίνει πάντα κατά τη γνώμη κάθε ενδιαφερομένου. Ούτε καν κατά τη γνώμη της πλειοψηφίας. Δεν είναι υποχρεωμένη να κάνει δημοσκοπήσεις για να ερευνήσει κάποιο «κοινό αίσθημα». Και γι’ αυτό η κρίση της είναι εξ ορισμού αποδεκτή, είτε αρέσει είτε δεν αρέσει στον καθένα.
Αλλωστε μια δικαστική απόφαση δεν βρίσκει απαραιτήτως σύμφωνους όλους τους αντίδικους, τους ενδιαφερόμενους ή την κοινή γνώμη.
Και γι’ αυτό η δικαιοσύνη απονέμεται σε διαφορετικά επίπεδα και από διαφορετικά δικαστήρια. Ετσι ώστε να μειωθούν τα περιθώρια λάθους που είναι εκ των πραγμάτων ανθρώπινο να υπάρχουν.
Στην υπόθεση των Τεμπών η δικαστική έρευνα είναι εξαντλητική. Ανακρίσεις, έρευνες, πραγματογνωμοσύνες, μάρτυρες και πολλές (πάνω από σαράντα…) διώξεις.
Εχει καθυστερήσει; Πιθανώς. Αν και με δεκάδες χιλιάδες σελίδες δικογραφίας καθώς και με τις τεχνικές δυσκολίες που παρουσιάζει η υπόθεση μάλλον δύσκολα θα είχε ολοκληρωθεί συντομότερα.
Τώρα όμως φτάσαμε σε ένα σημείο που δεν υπάρχει επιστροφή, ούτε χρόνος.
Η απόδοση δικαιοσύνης για τα Τέμπη οφείλει να ολοκληρωθεί προτού τραυματιστεί η ίδια η Δικαιοσύνη. Οχι φυσικά για να πάρει τη μία ή την άλλη απόφαση – μόνο παράφρονες μπορούν να ζητούν κάτι τέτοιο…
Αλλά για να διασφαλιστεί μια κοινωνική ειρήνη, της οποίας η Δικαιοσύνη αποτελεί τον εγγυητή.
Δεν υπάρχει φυσικά αμφιβολία ότι τα Τέμπη έχουν εμπλακεί στην τρέχουσα πολιτική αντιπαράθεση, κάτι που κάνει τη νηφάλια απονομή της δικαιοσύνης δυσκολότερη.
Αλλος δρόμος όμως δεν υπάρχει. Κι ούτε μπορεί να εφευρεθεί.
