Δεν ήταν κανένα ουρανοκατέβατο μυστικό ότι θα βγει ο Τραμπ. Και ασφαλώς η αμερικανική προεδρική εκλογή δεν θα κρινόταν από τις αμβλώσεις, την αστυνομία ή τη Γάζα.
Θα κρινόταν από τους αμερικανούς ψηφοφόρους. Αρκεί να καταλάβαινες τι έχουν να πουν.
Δεν ήταν καμία έκπληξη ότι κατέρρευσε ο κυβερνητικός συνασπισμός στο Βερολίνο. Εκπληξη είναι ότι είχε σχηματιστεί και ότι άργησε τόσο πολύ να πέσει πάνω σε τοίχο.
Ούτε ήταν έκπληξη πως δεν είχαν πολλά να συζητήσουν ο Γεραπετρίτης με τον τούρκο ομόλογό του Χακάν Φιντάν στην Αθήνα.
Οι εκατέρωθεν «κόκκινες γραμμές» αφορούν ζητήματα κυριαρχίας που δεν μπορούν να παρακαμφθούν με ελαφριά καρδιά και νομικούς ακροβατισμούς.
Μπορούν όμως να επιτρέψουν μια ήρεμη συνύπαρξη και μια ηπιότητα στις διμερείς σχέσεις. Είμαι βέβαιος πως κανείς από τους παραθεριστές του Αιγαίου δεν θα μετρήσει τα μπάνια του ανάλογα με το εύρος των χωρικών υδάτων, της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ.
Ούτως ή άλλως, οι ελληνοτουρκικές σχέσεις χρειάζονται πρώτα μια σοβαρή περίοδο αποφόρτισης, ώστε να περάσουν κάποια στιγμή σε ένα επόμενο στάδιο.
Τίποτα λοιπόν από όσα συνέβησαν δεν αποτελεί έκπληξη ή αιφνιδιασμό. Αρκεί να καταλαβαίνουμε τον κόσμο στον οποίο ζούμε και τι περιμένουμε από αυτόν.
Αντιθέτως εκείνο που μοιάζει βαθιά ανησυχητικό είναι η αδυναμία κατανόησης του κόσμου στον οποίο ζούμε.
Η επικράτηση του Τραμπ ήταν η κακέκτυπη, ίσως και κακόγουστη αμφισβήτηση των κοντόφθαλμων ελίτ που θεωρούσαν ότι μπορούν να καθοδηγούν μια χώρα μέσα από τα μάτια καλοπληρωμένων celebrities.
Η πτώση της γερμανικής κυβέρνησης ήταν η αυτονόητη επίπτωση της πολιτικής ψυχεδέλειας. Τρία κόμματα μαζί πολύ δύσκολα μπορούν να συγκροτήσουν αποτελεσματικό σύστημα διακυβέρνησης ακόμη και στη Γερμανία.
Και οι «ανησυχίες» ακροδεξιών και ακραίων πολιτικών για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις δεν ήταν παρά η αδυναμία τους να κατανοήσουν ότι η εξωτερική πολιτική μιας χώρας δεν μπορεί να χαραχθεί ερήμην της χώρας.
Σε κάθε περίπτωση, άλλωστε, εκείνο που πραγματικά απειλεί όλες τις δυτικές κοινωνίες είναι η αποσύνδεση της πολιτικής τάξης, στην καλύτερη περίπτωση και μιας καλόγνωμης ελίτ από την κοινωνική πραγματικότητα.
Ή, ακόμη χειρότερα, η κατασκευή μιας φαντασιακής πραγματικότητας που απλώς εξυπηρετεί την πολιτική τάξη και ένα κυρίαρχο κύκλωμα αντίληψης.
Το πλήρωσαν οι Δημοκρατικοί στις ΗΠΑ. Το πλήρωσαν οι Σοσιαλδημοκράτες του Σολτς στη Γερμανία.
Ελπίζω να μη χρειαστεί να το πληρώσουμε και στην Ελλάδα.
