Λίγες εβδομάδες μετά την απόσυρση του Τζο Μπάιντεν, η υποψηφιότητα της Κάμαλα Χάρις φαίνεται να αλλάζει το παιχνίδι στην αμερικανική προεδρική εκλογή.
Προφανώς η εξέλιξη δεν εκπλήσσει.
Ο απερχόμενος πρόεδρος είχε καταφανώς εξαντλήσει τα φυσικά όριά του. Ο χρόνος δυστυχώς είναι αμείλικτος, ακόμη και για ξεχωριστές πολιτικές προσωπικότητες όπως ο Μπάιντεν.
Η αντιπρόεδρος ήταν λογικά η πιο ασφαλής λύση για να πάνε ενωμένοι οι Δημοκρατικοί στις εκλογές.
Μια υποψηφιότητα με αδιαμφισβήτητα προτερήματα αλλά και αδυναμίες, η οποία επικυρώθηκε προ τριημέρου θριαμβευτικά στο συνέδριο των Δημοκρατικών (Σικάγο, 19-22 Αυγούστου).
Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ευνοϊκές αλλά είναι ακόμη νωρίς.
Η αναγνώριση των πραγματικών δεδομένων είναι όμως ένδειξη σύνεσης στην πολιτική. Απλώς δεν ξέρουμε ακόμη αν η σύνεση θα αποδειχθεί αρκετή.
Αν δηλαδή καταφέρει να αποτρέψει την επιστροφή ενός διχαστικού τσαρλατάνου στην ηγεσία της μεγαλύτερης και ισχυρότερης δημοκρατίας του πλανήτη.
Πέρα από ποινικές καταδίκες και αλλοπρόσαλλες συμπεριφορές, αρκεί να θυμίσω ότι ο Τραμπ στην κορύφωση της πανδημίας συνιστούσε για θεραπεία ενέσεις με χλωρίνη!
Ολοι λοιπόν κατανοούμε ότι η προεδρική εκλογή στις ΗΠΑ δεν είναι απλώς άλλη μία εκλογική αναμέτρηση μεταξύ άλλων.
Ασφαλώς θα την κρίνουν οι ίδιοι οι αμερικανοί πολίτες, όπως ισχύει σε όλες τις εκλογές σε όλες τις δημοκρατίες.
Αλλά οι επιπτώσεις της αφορούν απολύτως και τους υπόλοιπους. Είναι γελασμένος όποιος νομίζει ότι δεν τον αγγίζει.
Ιδίως τώρα. Οταν δηλαδή το άλλο σκέλος της Δύσης δεν περνάει και τις καλύτερες μέρες του.
Η Γαλλία κλυδωνίζεται, η Γερμανία ταλανίζεται, το Ηνωμένο Βασίλειο κούνησε μαντίλι, οι περισσότεροι Ευρωπαίοι τα έχουν χαμένα και η Ρωσία του Πούτιν χτυπάει απειλητικά την πόρτα. Η παγκόσμια οικονομία τρίζει ενώ ο πόλεμος μαίνεται στην Ουκρανία και στη Μέση Ανατολή.
Από την άποψη αυτή η σταθερότητα της Ελλάδας φυσικά καθησυχάζει και επιτρέπει να τιμούμε με αυτοπεποίθηση τα 50 χρόνια της δημοκρατίας μας. Αλλά η Ελλάδα έχει πάψει εδώ και αρκετούς αιώνες να αποτελεί το μέτρο του κόσμου.
Κάπως έτσι η αμερικανική εκλογή γίνεται ένα επίδικο ακόμη πιο κρίσιμο. Και για την Ελλάδα.
Δεν είναι ίσως διπλωματικά κομψό, αλλά κανείς σοβαρός πολιτικός παράγων στη Δύση δεν έχει κρύψει την ανησυχία του από μια ενδεχόμενη επικράτηση Τραμπ.
Αυτή δηλαδή που η Κάμαλα Χάρις καλείται πλέον να αποτρέψει.
Προφανώς λοιπόν το παιχνίδι άλλαξε. Απομένει να δούμε αν άλλαξε και η έκβασή του.
