Η 4η βιομηχανική επανάσταση δημιουργεί νέες συνθήκες ανταγωνισμού αλλά απαιτεί συντονισμένη προσαρμογή. Ηδη, 19 χώρες της ΕΕ-28 υλοποιούν προγράμματα μετάβασης, με επίκεντρο τη σύμπραξη δυνάμεων δημοσίου τομέα, βιομηχανίας και έρευνας. Ομως, ελάχιστες από αυτές τις πρακτικές εφαρμόζονται στην Ελλάδα, με την απουσία πυξίδας για τη Βιομηχανία 4.0 να είναι πλέον εμφανής. Είτε με αφετηρία τη βιομηχανία (όπως στις περισσότερες χώρες) είτε την Πολιτεία, η πληθώρα καλών πρακτικών για τη μετάβαση στη Βιομηχανία 4.0 μπορούν, και πρέπει, να υιοθετηθούν στην Ελλάδα.
Ενα εθνικό πρόγραμμα «Βιομηχανία 4.0» καλείται να απαντήσει σε τρεις κρίσιμες προκλήσεις. Πρώτη πρόκληση είναι η δρομολόγηση επενδύσεων σε σύγχρονες τεχνολογίες και όχι σε συστήματα ξεπερασμένων δυνατοτήτων. Με λίγες εξαιρέσεις, η Ελλάδα συνεχίζει να εστιάζει στην αυτοματοποίηση, στην τυποποίηση και στη μείωση του κόστους, δηλαδή σε στόχους της 3ης βιομηχανικής επανάστασης. Αποτέλεσμα είναι η χαμηλή ψηφιακή ωριμότητα των επιχειρήσεων (26οι στην ΕΕ). Η Βιομηχανία 4.0 εστιάζει σε διασυνδεδεμένες ευφυείς μηχανές. Η τεχνητή νοημοσύνη, το διαδίκτυο των μηχανών, η εικονική πραγματικότητα, κ.τ.λ., διασυνδέουν άμεσα πελάτες, προμηθευτές, αποθήκες, παραγωγή, διανομή και πωλήσεις καταργώντας τα στενά όρια των παραδοσιακών γραμμών παραγωγής.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
