Στην αρχή της ελληνικής κρίσης κοινός τόπος ήταν ότι η Ελλάδα είχε δύο επιλογές: ή να βιώσει μια «χαμένη δεκαετία» ή να αποδεχθεί μια συντριβή εάν βρισκόταν εκτός ευρωζώνης. Τα στελέχη του ΔΝΤ, αλλά και οι ευρωπαίοι εταίροι και δανειστές είχαν υπολογίσει μάλιστα πως το μέγεθος των ανισορροπιών της οικονομίας ήταν τέτοιο που η εσωτερική υποτίμηση που θα επιχειρούνταν στη χώρα θα οδηγούσε αναπόφευκτα σε μια «Ελληνική Μεγάλη Υφεση» παρόμοια με την περίφημη «Great Depression» τη 10ετία του 1930 στις ΗΠΑ.
Υπολογίστηκε τότε ότι το κατά κεφαλήν ΑΕΠ της Ελλάδας θα επέστρεφε σε οκτώ χρόνια στα προ της κρίσης επίπεδα, όσο δηλαδή χρειάστηκαν περίπου και οι ΗΠΑ κατά τη δική τους μεγαλύτερη ύφεση εν καιρώ ειρήνης που γνώρισε ο κόσμος, υπερβαίνοντας φυσικά κατά πολύ τις άλλες χώρες της ευρωπεριφέρειας που επέστρεψαν ταχύτερα στην «κανονικότητα».
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
