Ο καθορισμός της επιτοκιακής πολιτικής αποτελεί εδώ και περίπου μισό αιώνα το αποτέλεσμα μιας διελκυνστίνδας «γερακιών» και «περιστεριών» στα συμβούλια και στις αρμόδιες επιτροπές των κεντρικών τραπεζών. Μιας διελκυνστίνδας τραπεζιτών λιγότερο ή περισσότερο ακραιφνών υποστηρικτών της σταθερότητας των τιμών από τη μια πλευρά και υποστηρικτών της ανάγκης να υπάρχει η απαραίτητη ρευστότητα που θα εξασφαλίζει ανάπτυξη της οικονομίας και ευημερία της κοινωνίας.
Οι ιλιγγιώδεις αυξήσεις των επιτοκίων από τις κεντρικές τράπεζες των ΗΠΑ, της ΕΕ και άλλων ανεπτυγμένων οικονομιών από τα «γεράκια» που θέλουν να τιθασεύσουν την εκτίναξη του πληθωρισμού έχουν βρεθεί στο στόχαστρο θεωρητικών της οικονομίας αλλά και πολιτικών προσώπων και κομμάτων, που φοβούνται ότι η αφαίρεση χρήματος από τις εθνικές οικονομίες θα φέρει ύφεση και ανεργία, με θύματα τα πλέον ευάλωτα μέλη των κοινωνιών.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
