Αποκορύφωση της εγκληματικότητας με τον σφαγιασθέντα Αλκη από οργανωμένη συμμορία ποδοσφαιρικών οπαδών, με τον φόνο του επτάχρονου από τη μητέρα του και τον εραστή της και με το γηροκομείο στην Κρήτη όπου οι τρόφιμοι στέλνονταν μαζικά στον άλλο κόσμο. Προκαλούνται και πάλι οι ούτως ή άλλως προβληματικές αντοχές του κράτους δικαίου στη χώρα μας. Ποιες άμυνες εξασφαλίζει η νομοθεσία και η συμπεριφορά του δικαστικού συστήματος; Ποια η αποτελεσματικότητα στην καταστολή της εγκληματικότητας; Οι αναγνώστες αυτής της στήλης γνωρίζουν πόσο αναποτελεσματικό είναι το ισχύον σύστημα και πόσο τραγική είναι η έλλειψη βούλησης για αποτροπή και καταστολή της εγκληματικότητας. Με την ασυδοσία που επιτρέπει ο νόμος στις αναβολές των δικών είδαμε το δικαστήριο να αποδέχεται αναβολή της δίκης Λιγνάδη επειδή ο συνήγορός του εδήλωσε ότι έχει να παραστεί σε άλλη δίκη (το όπλο που παρέχει η νομοθεσία μας για την αποφυγή εκδίκασης δύσκολης για τον δικηγόρο και τον πελάτη του δίκης). Αναβολή και στην απολογία της εισαγγελέως κυρίας Τουλουπάκη για τη διαιωνιζόμενη στα όρια της παραγραφής δίκη για το σκάνδαλο Novartis. Και δύο επιβεβαιώσεις ότι οι ποινές όχι μόνο αποτρέπουν, αλλά αντίθετα ενθαρρύνουν το έγκλημα. Εξι μηνών φυλάκιση αλλά με αναστολή επέβαλε το αυτόφωρο στη μητέρα που δεν έστελνε το παιδί της στο σχολείο από τον φόβο του κορωνοϊού. Φυλάκιση πέντε ετών με τριετή αναστολή επέβαλε το δικαστήριο και στον γνωστό τηλεσχολιαστή Στάθη Παναγιωτόπουλο του «Ράδιο Αρβύλα» για τη διακίνηση πορνοβίντεο της ερωμένης του. Δηλαδή την ίδια μέρα ελεύθερος ο καταδικασθείς, ο οποίος μάλιστα ούτε καν καταδέχτηκε να παραστεί στη δίκη. Προφανώς το ευνοϊκό για τους αδικοπραγούντες δικαιικό μας σύστημα τους απαλλάσσει και από την ταλαιπωρία να παρίστανται ενώπιον του δικαστηρίου που τους δικάζει.
Προβληματική όμως δεν είναι μόνο η ισχύουσα ποινική νομοθεσία μας. Ο Βηματοδότης στο «Βήμα» της 13/2 περιέγραψε με τα μελανότερα χρώματα και τις αντίστοιχες τραγικές αδυναμίες και του δικαστικού σώματος. Αντιγράφω: «Υπάρχουν δικαστές που έχουν μήνες να εκδώσουν έστω και μία απόφαση είτε επειδή αντιμετωπίζουν ψυχολογικά προβλήματα είτε επειδή δεν έχουν τη γνώση και την κατάρτιση να απονείμουν δίκαιο είτε επειδή απλούστατα δεν είναι επιμελείς ή ακριβέστερα επειδή κοινώς βαριούνται. Αποτέλεσμα: χιλιάδες υποθέσεις να σαπίζουν στην κυριολεξία στα υπόγεια των δικαστικών μεγάρων και οι πολίτες μάταια να περιμένουν τη διεκπεραίωσή τους. Και αυτά συμβαίνουν επειδή δεν υπάρχει έλεγχος των δικαστών, ούτε καν υποτυπώδης αξιολόγηση».
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
