Καθώς υποχωρούν οι αρνητικές επιπτώσεις του κορωνοϊού και προσδοκάται η αποκατάσταση της κανονικότητας στη ζωή μας έως το φθινόπωρο ενδυναμώνονται οι ελπίδες και περιγράφονται με ενθουσιασμό οι προσδοκίες που έχει δημιουργήσει το υπό σύστασιν Ταμείο Ανάκαμψης της Ευρωπαϊκής Ενωσης και τα 32 δισ. ευρώ που πρόκειται να διαθέσει για την οικονομική αναβάθμιση της χώρας μας. Απαντες μιλούν για το συνεχώς ενισχυόμενο επενδυτικό κλίμα και το πολλαπλασιαζόμενο ενδιαφέρον ισχυρών εγχώριων και διεθνών ομίλων, για τις ευκαιρίες κερδοφορίας και τις δυνατότητες ταχείας ανάπτυξης της υποτιμημένης ελληνικής οικονομίας. Δεν υπάρχει υποτυπωδώς βιώσιμη επιχείρηση που να μη σχεδιάζει το μέλλον και να μην έχει ενεργοποιήσει διαδικασίες ανάπτυξης και μεγέθυνσης, όπως διαπιστώνει ο διευθυντής του «Βήματος» Αντώνης Καρακούσης.
Ομως οι ενθουσιώδεις αυτές προσδοκίες, όπου υποτίθεται ότι πρωτεύοντα ρόλο θα διαδραματίσει η κρατική μηχανή, τίποτα δεν αποκλείει να ανασταλούν ή και συντριβούν από την παραδοσιακή ελληνική πραγματικότητα, η οποία μονίμως υψώνει εμπόδια και αχρηστεύει προσπάθειες της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, αλλά ακόμα και του ίδιου του κράτους. Υπενθυμίζω ενδεικτικά τις ανασταλτικές παρεμβάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας, τις αποτρεπτικές ενστάσεις της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας, τα εμπόδια που υψώνει η Τοπική Αυτοδιοίκηση, τις ενστάσεις περιβαλλοντικών οργανώσεων, τις προσφυγές στη Δικαιοσύνη θιγόμενων ατομικών συμφερόντων, τις αρνητικές αντιδράσεις που εκδηλώνει η αριστερή αντιπολίτευση, τα συνδικάτα και οι δημόσιοι υπάλληλοι που δεν θέλουν να γίνουν ιδιωτικοί. Και προπαντός την παροιμιώδη βραδύτητα με την οποία κινείται η ελληνική Δικαιοσύνη, τις αποφάσεις της οποίας χρειάζεται να αναμένουμε επί πολλά χρόνια.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
