Του Θεόδωρου Πελαγίδη
Η αναζωπύρωση του πληθωρισμού σε Αμερική και Ευρώπη τον Ιούλιο δείχνει ότι η μάχη εναντίον του κάθε άλλο παρά έχει κριθεί. Αυτό, παρά το γεγονός ότι η πορεία του πληθωρισμού είναι γενικώς καθοδική τους τελευταίους μήνες, ενώ οι δυτικές οικονομίες συνεχίζουν να παρουσιάζουν ανθεκτικότητα σε ένα πλαίσιο, πάντως, επιθετικής αύξησης επιτοκίων από τις κεντρικές τράπεζες. Πράγματι, η περίοδος της ανάκαμψης από την πανδημία δεν μπορεί να συγκριθεί ούτε με τη μεγάλη ύφεση του 2007-08, η οποία είχε προκαλέσει απώλεια θέσεων εργασίας και αδύναμο μετέπειτα ρυθμό μεγέθυνσης, ούτε με την ήπια ύφεση του 2001, που όμως είχε προκαλέσει μια ανάκαμψη χωρίς αύξηση θέσεων εργασίας (jobless growth). Ακόμη και τον προηγούμενο μήνα η αμερικανική οικονομία παρήγαγε 187.000 θέσεις εργασίας και οι ρυθμοί μεγέθυνσης, παρά το 5% των επιτοκίων, βρίσκονται σε ανοδική τροχιά 2,2% (2023), ενώ γενικώς η αγορά εργασίας με 3,5% ανεργία χαρακτηρίζεται ιδιαιτέρως σφικτή. Από την άλλη, η Ευρώπη παρουσιάζει μια στάσιμη οικονομία, έχοντας όμως αποφύγει την ύφεση, με μια σχετικά καλή αγορά εργασίας. Η Ευρώπη αντιμετωπίζει μια «πληθωριστική στασιμότητα» (job-full stagnation) και η Αμερική πληθωρισμό με μέτρια μεγέθυνση. Και οι δύο όμως παρουσιάζουν σφικτές αγορές εργασίας, ιδίως η Αμερική. Αυτό δεν είναι στασιμοπληθωρισμός.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
