Η συζήτηση στο Συμβούλιο Γενικών Υποθέσεων στην ΕΕ στις 15 Οκτωβρίου επιβεβαίωσε ότι η τελική μορφή του κοινοτικού προϋπολογισμού εξελίσσεται σε διαπραγμάτευση για γερά νεύρα. Τα κράτη-μέλη έχουν χωρισθεί σε δύο κυρίως ομάδες: Αφενός στους καθαρούς συνεισφορείς (Αυστρία, Δανία, Σουηδία, Γερμανία, Φινλανδία) που υποστηρίζουν συνολικό ύψος δαπανών 1% του ΑΕΕ της Ενωσης και περιορισμό των παραδοσιακών πολιτικών της Συνοχής και της ΚΑΠ, προς όφελος των νέων προτεραιοτήτων και, αφετέρου, στους υπόλοιπους, που αποδέχονται (ως ελάχιστο κοινό παρονομαστή) την πρόταση της Επιτροπής για συνολικό ύψος δαπανών 1,11% του ΑΕΕ και δίνουν έμφαση στη διατήρηση τουλάχιστον στο τρέχον επίπεδο των παραδοσιακών πολιτικών. Πέραν της Επιτροπής, τη θέση για αυξημένο ύψος δαπανών τουλάχιστον στο ύψος του 1,3% του ΑΕΕ της Ενωσης υποστηρίζει και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Η φινλανδική προεδρία επιδιώκει έναν έντιμο συμβιβασμό, αλλά εκ των πραγμάτων η θέση της διαπνέεται από την περιοριστική της λογική για το ύψος και τον ρόλο του πολυετούς δημοσιονομικού πλαισίου (ΠΔΠ) και θέτει τα όρια των ετήσιων γενικών προϋπολογισμών της Ευρωπαϊκής Ενωσης για περίοδο πέντε ετών. Από την άλλη πλευρά, δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι οι αντιδράσεις στις προτάσεις της προεδρίας προήλθαν τόσο από τους οπαδούς του 1% όσο και από όσα κράτη-μέλη υποστηρίζουν ότι η πρόταση της Επιτροπής αποτελεί το ελάχιστο που μπορεί να γίνει αποδεκτό, θεωρώντας πιο πλήρη την προσέγγιση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για ύψος του ΠΔΠ ίσο με 1,3% του ΑΕΕ (27).
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
