Το κακό με τους δολοφόνους, βιαστές, ληστές, εμπόρους ναρκωτικών, μικροκλέφτες, απατεώνες, μαστροπούς κ.λπ. έχει παραγίνει, καταγγέλλει με εύλογα οργισμένο άρθρο του στην ιστοσελίδα Protagon ο ομότιμος καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο, κ. Θεόδωρος Λιανός. Οπως αποκαλύπτει, κατά το 2021 στη χώρα μας έγιναν 8.561 κακουργήματα και 194.599 πλημμελήματα, πέρα από τους βιασμούς που συνήθως δεν καταγγέλλονται και συνεπώς δεν δικάζονται. Δηλαδή ένα κακούργημα αναλογεί σε κάθε 820 ενηλίκους και ένα πλημμέλημα σε κάθε 36 ενηλίκους. Από τα κακουργήματα, 245 ήταν δολοφονίες και τα 353 βιασμοί.
Οι αναγνώστες της στήλης αυτής γνωρίζουν ότι κατά την άποψή της η μεγάλη και διαρκώς διευρυνόμενη εγκληματικότητα σχετίζεται και με το γεγονός ότι οι προβλεπόμενες για τα εγκλήματα ποινές είναι δυσανάλογα επιεικείς, ανεπαρκείς και τελικά άσφαιρες αν αναστέλλεται η εκτέλεσή τους όπως συνήθως προβλέπεται.
Οπως εξηγεί ο κ. Λιανός, «μια βασική παραδοχή της οικονομικής θεωρίας είναι ότι οι άνθρωποι αντιδρούν στα κίνητρα θετικά ή αρνητικά. Το ίδιο ισχύει και για τους παρανομούντες. Εστω, για παράδειγμα, ένας διαρρήκτης έχει εντοπίσει μια μονοκατοικία, της οποίας οι ένοικοι λείπουν, και σκέφτεται να τη διαρρήξει. Προκειμένου να αποφασίσει θα λάβει υπ’ όψιν του: α) την πιθανότητα να μη συλληφθεί, β) το αναμενόμενο όφελος από τη διάρρηξη, γ) την πιθανότητα να συλληφθεί και δ) το κόστος που θα υποστεί αν συλληφθεί. Αν το αναμενόμενο όφελος είναι μεγαλύτερο από το αναμενόμενο κόστος, θα διαρρήξει τη μονοκατοικία. Αν το αναμενόμενο κόστος είναι μεγαλύτερο από το αναμενόμενο όφελος, δεν θα προχωρήσει στη διάρρηξη». Η εξήγηση της ανησυχητικής εγκληματικότητας στη χώρα μας, όπως υπογραμμίζει ο κ. Λιανός, βρίσκεται στο χαμηλό κόστος με το οποίο απειλείται ο παράνομος. Οι ποινές δεν είναι αρκετά αυστηρές ώστε να έχουν αποτρεπτικό αποτέλεσμα. Πολύ περισσότερο όταν και αυτών των επιεικών ποινών αναστέλλεται η εκτέλεσή τους. Η μεγαλύτερη τιμωρία για έναν στυγερό δολοφόνο είναι τα ισόβια, που όμως καταλήγουν σε 16 ή και λιγότερα χρόνια, ενώ η φυλάκιση 3 ετών δεν εκτίνεται αφού χορηγείται αναστολή της ποινής. Απίστευτα και απαράδεκτα πράγματα, αποφαίνεται οργισμένος ο κ. Λιανός. «Δημιουργείται» – λέει – «η εντύπωση ότι ο Ποινικός Κώδικας της χώρας μας έχει δημιουργηθεί για να προστατεύει τον εγκληματία παρά τον αθώο και ανυποψίαστο πολίτη».
Συχνά στηλιτεύονται οι επιεικείς ποινές που επιβάλλουν τα δικαστήρια. Στην πραγματικότητα όμως φταίνε οι νομοθέτες, δηλαδή οι πολιτικοί μας, που ψηφίζουν αυτούς τους επιεικείς νόμους. Ολοι οι παρανομούντες θα παραπέμπονται στη Δικαιοσύνη, υπόσχεται ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη, γνωρίζοντας όμως ότι η Δικαιοσύνη δεν μπορεί να επιβάλλει αυστηρές ποινές, αφού δεν τις προβλέπει ο νόμος. Αλλωστε και η ποινή των ισοβίων είναι μια νομοθετημένη απάτη, αφού ο ίδιος ο νόμος προβλέπει ότι δεν ισχύει ουσιαστικά ποτέ, αφού ύστερα από κάποια χρόνια ο καταδικασθείς αφήνεται ελεύθερος να συνεχίσει την εγκληματική του δραστηριότητα. Κράτος-οπερέτα όπως το έχουν καταντήσει οι νομοθετούντες πολιτικοί μας. Και η κατάσταση επιδεινώνεται από τη νωθρότητα και επιεική διάθεση και των δικαστών, που συνήθως εκδηλώνεται με την παρατεταμένη διάρκεια των δικών, με αποτέλεσμα ενίοτε να επέρχεται και παραγραφή των αδικημάτων.
