Η απόφαση του γερμανικού Συνταγματικού Δικαστηρίου δυνητικά μπορεί να αποτελέσει θρυαλλίδα εξελίξεων σε σχέση με το ευρωπαϊκό οικοδόμημα και την οικονομία της ευρωζώνης. Για όλους όσοι ομνύουμε στο όνομα της Ενωμένης Ευρώπης, η ταυτόχρονη αμφισβήτηση του Δικαστηρίου της και της ΕΚΤ όχι μόνο ξενίζει αλλά και φοβίζει. Η αμφισβήτηση του ΔΕΕ μάλλον αποτελεί παράπλευρη απώλεια, η οποία όμως προκαλεί ένα ευμέγεθες ρήγμα στην εφαρμογή του ευρωενωσιακού δικαίου.
Ο πραγματικός στόχος ήταν η ΕΚΤ και η «εισπήδησή» της στο πεδίο της οικονομικής πολιτικής. Στην ουσία τη μέμφεται ότι με τα περιλάλητα προγράμματα «ποσοτικής χαλάρωσης» δεν ασκεί νομισματική αλλά οικονομική πολιτική. Μαζεύοντας τα junk bonds χωρών του ευρωπαϊκού Νότου – υπό τη θαλπωρή του ευρώ – όχι μόνο δεν δημιουργεί κάποια δευτερογενή αγορά, αλλά στην ουσία λειτουργεί ως «εμπορική» τράπεζα που αγοράζει κρατικό χρέος επηρεάζοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο τα επίπεδα μισθών, τιμών αγαθών κ.λπ. Δηλαδή ασκεί de facto οικονομική πολιτική. Ultra vires λοιπόν και η ΕΚΤ αλλά με θετική υπέρβαση εξουσίας αυτή τη φορά.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Έχετε ήδη συνδρομή;Μπορείτε να συνδεθείτε από εδω
Είσοδος
