Ηοικολογία δεν είναι μία απρόσωπη επιστήμη κάποιων ελίτ, αλλά έχει κανόνες και σταθερές και εξετάζει πάντα το θετικό ισοδύναμο για το περιβάλλον. Για τη χώρα μας, η οποία με βάση τη μελέτη Πισσαρίδη αναζητεί ένα νέο παραγωγικό μοντέλο που να μη βασίζεται όπως μέχρι σήμερα σε έναν διογκωμένο τριτογενή τομέα, η ανάπτυξη του πρωτογενούς τομέα, σε συνέργεια με τη μεταποίηση διατροφικών αγροτικών προϊόντων (δευτερογενής) με στόχο τις εξαγωγές αλλά κυρίως την κάλυψη της διατροφικής αυτάρκειας, αποτελεί μονόδρομο.
Το έργο του Αχελώου (και όταν λέμε Αχελώο για τη Θεσσαλία εννοούμε κυρίως το φράγμα της Συκιάς) οφείλει να αποτελεί «σημαία διεκδίκησης» όχι μόνο για τους αγρότες, αλλά και για τους εμπόρους και τους επαγγελματίες. Εξαιτίας του ακριβού κόστους άντλησης νερού, στον θεσσαλικό κάμπο δεδομένου του ελλείμματος επιφανειακών νερών το καλοκαίρι έχουμε διαρκώς στροφή από τις εαρινές δυναμικές αρδευόμενες καλλιέργειες στα ξερικά χειμερινά σιτηρά.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Έχετε ήδη συνδρομή;Μπορείτε να συνδεθείτε από εδω
Είσοδος
