Καθώς διανύουμε το έτος εορτασμού των 200 χρόνων από την Επανάσταση του 1821, αξίζει, νομίζω, να αναφερθώ σε μια παράτολμη πρωτοβουλία του «Οικονομικού Ταχυδρόμου» το 1972 (23 Μαρτίου), δηλαδή την εποχή της δικτατορίας των συνταγματαρχών. Εξέδωσε τότε ειδικό πολυσέλιδο αφιέρωμα στα «Οικονομικά του 1821», με έμφαση στους αφανείς ήρωες, δηλαδή εκείνους που είχαν την πρωτοβουλία και εκείνους που χρηματοδότησαν την Επανάσταση. Εν μέσω δικτατορίας επαγγελματιών στρατιωτικών το αφιέρωμα εκείνο έδωσε έμφαση και με πλήθος στοιχείων αποδείκνυε ότι οι εμπνευστές αλλά και οι χρηματοδότες της εθνεγερσίας δεν ήταν ηρωικοί στρατιωτικοί αλλά μεγαλοεπιχειρηματίες του μείζονος Ελληνισμού και καραβοκύρηδες των ελληνικών νησιών, δηλαδή πλούσιοι επιχειρηματίες που διέπρεπαν στα ελληνικά νησιά αλλά και εκτός ελλαδικού χώρου. «Δεν θα πρέπει να λησμονούμε», υπογράμμιζα στο κύριο άρθρο με το οποίο προλόγιζα το αφιέρωμα ως διευθυντής-αρθρογράφος του «Οικονομικού Ταχυδρόμου», «ότι χωρίς τη Φιλική Εταιρεία δεν θα υπήρχε Επανάσταση (τουλάχιστον το 1821). Οσο κι αν ενοχλεί αυτό, η ιδέα και προετοιμασία της εθνεγερσίας οφείλεται σε επιχειρηματίες της εποχής.
Σε αυτούς οφείλεται και η ατελέστατη εν τούτοις οικονομική προετοιμασία του Αγώνα». Ιδιαίτερα υπογραμμιζόταν η ηρωική θυσία των καραβοκυραίων της Υδρας, των Σπετσών και των Ψαρών, που έδωσαν όχι μόνο όλα τα καράβια τους στον Αγώνα, αλλά και όλο τους το χρυσάφι που συσσώρευαν στις κασέλες των αρχοντικών τους. Πρόσφεραν 600 πλοία για να τους μείνουν μόνο 50 σαράβαλα πια στο τέλος του Αγώνα. Ξεκίνησαν πάμπλουτοι και πολλοί από αυτούς με τη λήξη του βρέθηκαν στον δρόμο πάμπτωχοι.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Έχετε ήδη συνδρομή;Μπορείτε να συνδεθείτε από εδω
Είσοδος
