Η εξυπηρέτηση και ακόμα περισσότερο η ικανοποίηση των πελατών φαντάζουν ως έννοιες ασύμβατες με την ουδέτερη έως αρνητική σκέψη που προκαλεί μια οικονομική οφειλή. Κι όμως, το γεγονός ότι ένας «καλοπροαίρετος» πελάτης βρίσκεται σε οικονομική αδυναμία σημαίνει ότι χρήζει πρόσθετου ειδικού χειρισμού, αντί στέρησης της ποιότητας εξυπηρέτησης, στις συναλλαγές του με την εκάστοτε εταιρεία ή χρηματοοικονομικό οργανισμό, των οποίων τα προϊόντα και τις υπηρεσίες προμηθεύεται.
Κλειδί στην περίπτωση αυτή είναι η δυνατότητα σωστού διαχωρισμού του καλοπροαίρετου οφειλέτη από τον στρατηγικό κακοπληρωτή και η στρατηγική που επιλέγει ο εκάστοτε πιστωτής να τον αντιμετωπίσει.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
