Η Ελλάδα επανέρχεται στην αντικανονικότητα, η οποία είχε επιδείξει αξιοσημείωτη σταδιοδρομία επί διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, λόγω εκλεκτικής αριστερής συγγένειας. Εργατοπατέρες του δημόσιου τομέα ξανακατέβηκαν στους δρόμους και οι δύο κύριες αριστερές εκδοχές, ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ, αμιλλώνται ποια θα επιδείξει περισσότερο επαναστατικό ζήλο, με θλιβερούς κομπάρσους τους συνδικαλιστές της ΔΑΚΕ και του ΚΙΝΑΛ. Προσφιλής χώρος επαναστατικής γυμναστικής των συνδικαλιστών των ΔΕΚΟ οι δημόσιες συγκοινωνίες όπου εύκολα παραλύονται οι μετακινήσεις των πολιτών, ενίοτε και χωρίς καν προειδοποίηση, χωρίς προσωπικό ασφαλείας, παρανομώντας ασύστολα, καθώς γνωρίζουν ότι ουδέποτε τιμωρούνται αλλά κατά κανόνα και επιβραβεύονται.
Χάρις στην αναίσχυντη νομοθεσία από την εποχή του πρόδρομου ΠαΣοΚ (1982) οι συνδικαλιστές του δημόσιου τομέα δεν υποχρεούνται να εργάζονται προκειμένου δήθεν να ασχολούνται με συνδικαλιστική δραστηριότητα. Και επειδή πλήττουν ως αργόσχολοι, αποφασίζουν με διάφορα προσχήματα απεργίες για να ξεμουδιάζουν, χωρίς κανένα κόστος. Αμείβονται κανονικά για τις ημέρες απεργίας, καθώς πρακτικά δεν μπορούν να απέχουν της εργασίας, όπως οι λοιποί απεργοί, αφού δεν υποχρεούνται να εργάζονται. Ουδέποτε τιμωρούνται οσάκις οι απεργίες κηρύσσονται παράνομες και καταχρηστικές χλευάζοντας έτσι κάθε έννοια κράτους δικαίου. Συχνότατα δε απαιτούν και επιτυγχάνουν να μην παρακρατούνται οι αποδοχές των ημερών απεργίας και από τους πράγματι απεργούντες. Ρωτήστε την κυβέρνηση πόσοι απείργησαν κατά την τελευταία γενική απεργία και πόσων παρακρατήθηκαν οι αποδοχές. Θα ήταν ευχάριστη έκπληξη αν οι διοικητές των συγκοινωνιακών φορέων παρείχαν σχετικές συγκεκριμένες πληροφορίες. Δυστυχώς ουδέποτε ερωτώνται από τους αρμόδιους δημοσιογράφους για να μη χαλούν τις καλές σχέσεις με τους συνδικαλιστές.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
