Με την ευκαιρία της προσπάθειας εκσυγχρονισμού της εργατικής νομοθεσίας από τον υπουργό Εργασίας Κωστή Χατζηδάκη και των αντιδράσεων που προκλήθηκαν από την αντιπολίτευση και κάποια εργατικά συνδικάτα ο σπουδαίος ανατόμος της ελληνικής πραγματικότητας Ανδρέας Δρυμιώτης στην εβδομαδιαία αφυπνιστική στήλη του στην «Καθημερινή της Κυριακής» (18/4) με θυμήθηκε και πάλι. Ανατρέχοντας στο βιβλίο μου «Καραμανλής – Α. Παπανδρέου – Φλωράκης» (Εκδόσεις Πατάκη) επικαλείται ένα χαριτωμένο περιστατικό που συνέβη σε ένα δείπνο στην ταβέρνα της κυρά Μαρίας στο Χαλάνδρι με συνδαιτυμόνες τον Χαρίλαο Φλωράκη, τον Μίμη Ανδρουλάκη και εμένα. Το αντιγράφω από τη σελίδα 261 του βιβλίου μου:
«Ο Φλωράκης (Γενικός Γραμματέας του ΚΚΕ τότε) κάποια στιγμή αφέθηκε σ’ ένα απροσδόκητο για αριστερό φιλιππικό κατά των απεργιών, που ταλαιπωρούσαν την εποχή εκείνη το πανελλήνιο. Κατάπληκτος του συνέστησα να χαμηλώσει τη φωνή του καθώς υπήρχε κίνδυνος να τον ακούσουν από τα διπλανά τραπέζια. Με καθησύχασε πληροφορώντας με ότι και οι πελάτες και τα γκαρσόνια «είναι δικοί μας άνθρωποι». Η εξασφαλισμένη έτσι προστασία του από τα αδιάκριτα αυτιά εχθρών του κόμματος του παρείχε την άνεση να μου εξηγήσει ότι αυτές οι απεργίες για ψύλλου πήδημα από τους προνομιούχους των ΔΕΚΟ (ΔΕΗ, ΟΤΕ, Δημόσιες Συγκοινωνίες, Ολυμπιακή κ.λπ.) ταλαιπωρούν και βλάπτουν τον απλό λαό και τους μικρομεσαίους. Οι απλοί πολίτες δεινοπαθούν – υπογράμμισε – χωρίς μέσα μεταφοράς, ενώ πάρα πολλοί από τους μικρομεσαίους, που είναι δικοί μας, μου παραπονούνται ότι δεν μπορούν να δουλέψουν κανονικά και συνεπώς έχουν σοβαρές ζημιές».
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
