Η εφετινή συνάντηση του Νταβός ολοκληρώθηκε την περασμένη Παρασκευή με έναν «λυγμό». Ο κόσμος του Νταβός, δηλαδή όλοι οι εκφραστές του υψηλού καπιταλισμού και της παγκοσμιοποίησης, θρηνεί. Θρηνεί διαπιστώνοντας ότι η παγκοσμιοποίηση ως αλληλεξάρτηση απέτυχε. Οι προσδοκίες ήταν πολύ συγκεκριμένες: η διαδικασία θα λειτουργούσε ως καταλύτης για την επίτευξη ειρήνης, σταθερότητας, συνεργασίας και τελικά δημοκρατίας σε παγκόσμια κλίμακα. Μια έκφραση του «τέλους της Ιστορίας». Στην
ευρωπαϊκή ήπειρο η Ευρωπαϊκή Ενωση (ΕΕ), και ιδιαίτερα η Γερμανία, είχε ενστερνιστεί απόλυτα τη θέση αυτή. Το δόγμα του Βερολίνου ήταν «ειρήνη μέσω του εμπορίου» σε ό,τι αφορά ειδικότερα τις σχέσεις με τη Ρωσία. Την ίδια περίπου προσέγγιση είχε η ΕΕ σχετικά με την Κίνα και άλλες αναδυόμενες οικονομικές δυνάμεις. Η αλληλεξάρτηση, οικονομική, πολιτική, επικοινωνιακή, είχε κατά κάποιον τρόπο θεωρηθεί «ο αυτόματος πιλότος» – διαδικασία που θα επέτρεπε να ξεπεράσουμε τα προβλήματα των διακρατικών συγκρούσεων, εξάλειψης της φτώχειας, ανισοτήτων και τελικά της πολιτικής καταπίεσης με την επικράτηση των φιλελεύθερων αξιών και της δημοκρατίας. Και η ετήσια συνάντηση στις χιονισμένες Αλπεις υπογράμμιζε ακριβώς αυτές τις αρετές της αλληλεξάρτησης – παγκοσμιοποίησης. Οχι εφέτος. Γιατί ο μύθος αυτός κατέρρευσε πρώτα απ’ όλα με τον «βρόντο» του πολέμου στην Ουκρανία, της πρώτης μαζικής σύγκρουσης στην ευρωπαϊκή ήπειρο μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
