Η στήλη αυτή επί χρόνια υποστηρίζει ότι η χώρα μας έχει πάψει να είναι κράτος δικαίου. Και η νομοθεσία της και η δικαστική πρακτική το επιβεβαιώνουν καθημερινά, κάτω από τη γενική αδιαφορία όλων των πολιτικών παρατάξεων αλλά και του κοινωνικού συνόλου. Περίτρανη επιβεβαίωση των προαναφερθέντων συνιστά και η πρόσφατη απόφαση του Πενταμελούς Εφετείου Κακουργημάτων, με την οποία έπαψε η ποινική δίωξη όλων των κατηγορουμένων για το σκάνδαλο Siemens. Κρίθηκαν αθώοι λόγω του ότι τα αδικήματα για τα οποία κατηγορούνταν, και είχαν πρωτοδίκως καταδικαστεί κάποιοι εξ αυτών ακόμα και με κάθειρξη δεκαπέντε ετών, διαπράχθηκαν πριν από το 2002 και συνεπώς επήλθε παραγραφή τους. Ο νόμος προβλέπει ότι ακόμα και για τα βαρύτερα των αδικημάτων, αν έχουν διαπραχθεί πριν από 20 χρόνια, επέρχεται παραγραφή τους και συνεπώς οι κατηγορούμενοι κηρύσσονται αθώοι.
Είναι γνωστό ότι στις παθογένειες που καταλογίζονται στο δικαστικό μας σύστημα είναι κυρίως η βραδύτητα. Με αποτέλεσμα την ουσιαστική άρνηση απονομής δικαιοσύνης. Κατά κανόνα οι αδικούμενοι που προσφεύγουν στη Δικαιοσύνη μάταια επί χρόνια αναμένουν να δικαιωθούν. Ετσι επιχειρήσεις καταλήγουν να κλείσουν και επίσης πολλά από τα θύματα αξιόποινων πράξεων καταλήγουν να πεθάνουν πριν ευδοκήσουν τα δικαστήρια να τα δικαιώσουν.
Στην υπόθεση Siemens οι κατηγορούμενοι ήταν υπαίτιοι για δωροδοκία και για δωροληψία από τα αποκαλούμενα «μαύρα» ταμεία της Siemens προκειμένου η γερμανική εταιρεία να προτιμηθεί στο έργο του ΟΤΕ. Οι περισσότεροι από τους κατηγορουμένους (όπως ο περιβόητος Χριστοφοράκος) είχαν πρωτοδίκως κριθεί ένοχοι και τους είχε επιβληθεί ποινή έως και 15 χρόνια κάθειρξη. Ομως έκαναν έφεση και έως ότου αυτή εκδικαστεί πέρασαν τόσα χρόνια ώστε να επέλθει παραγραφή και έτσι να αποδοθούν όλοι αθώοι προς αιώνια ντροπή του νομικού μας συστήματος και της σκανδαλώδους έως ύποπτης βραδύτητας στην απονομή της δικαιοσύνης στη χώρα μας.
Αποκορύφωμα αυτής της νοσηρής κατάστασης υπήρξε επί διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ ο διαβόητος νόμος Παρασκευόπουλου χάρη στον οποίον αποφυλακίστηκαν χιλιάδες βαρυποινίτες με την κατάπτυστη δικαιολογία ότι έχουν κορεσθεί οι φυλακές και δεν χωρούν άλλους. Λες και δεν μπορούσε να λυθεί το πρόβλημα με την επέκταση των υπαρχουσών φυλακών και την ταχεία δημιουργία νέων σε παλιά στρατόπεδα και εγκαταλελειμμένα εργοστάσια. Δυστυχώς ούτε η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας ενδιαφέρθηκε να αντιμετωπίσει το πρόβλημα. Διατήρησε στην ουσία τη νομοθεσία που ίσχυε επί ΣΥΡΙΖΑ και ιδιαίτερα το κατάπτυστο καθεστώς της αναστολής στις επιβαλλόμενες ποινές φυλάκισης. Επιβάλλονται μεν φυλακίσεις για τα διάφορα αδικήματα, αλλά ταυτόχρονα αναστέλλεται η έκτισή τους. Και οι καταδικασθέντες επιστρέφουν ελεύθεροι στο σπίτι τους για να συνεχίσουν να παρανομούν όπως καθημερινά πληροφορούμαστε για διάφορους συλληφθέντες που έχουν κατ’ επανάληψη καταδικαστεί αλλά κυκλοφορούν ελεύθεροι. Και το χειρότερο σε όλα αυτά είναι η παντελής αδιαφορία όλων των πολιτικών κομμάτων για να διορθώσουν τα κακώς κείμενα συμπεριφερόμενα ως συνήγοροι των εγκληματιών. Αντίστοιχη είναι και η χαλαρότητα των ΜΜΕ που σπανίως στηλιτεύουν αυτή τη νοσηρή κατάσταση. Και το σοβαρότερο όλων είναι ότι η απαράδεκτη βραδύτητα στην απονομή της δικαιοσύνης ενδέχεται να υποκρύπτει και εξαγορά της συνείδησης κάποιων δικαστών. Ανθρωποι είναι και αυτοί και υπόκεινται στις ανθρώπινες αδυναμίες μολονότι οφείλουν να αντιστέκονται σε αυτές.
