Εν όψει των πολλαπλών εκλογών του 2019, στις αρχές του χρόνου, στο ΔΣ του Συνδέσμου Μεταλλευτικών Επιχειρήσεων (ΣΜΕ), μας απασχόλησε το θέμα της προεκλογικής ενημέρωσης των υποψηφίων για τα ζητήματα του κλάδου. Τα τελευταία είκοσι πέντε χρόνια έχω ασχοληθεί με τη συγκεκριμένη διαδικασία μέσα από διάφορους κλαδικούς φορείς. Πέρα από την – πάρα πολύ χρήσιμη – δημοσιότητα που παίρνουν αυτού του είδους οι επαφές, η προσωπική μου εμπειρία λέει ότι πολύ σπάνια έχουν κάποιο ουσιαστικό αποτέλεσμα.
Οι Αγγλοσάξονες σε παρόμοιες περιπτώσεις, όταν θέλεις σε πολύ σύντομο χρόνο να πείσεις κάποιον για τη βαρύτητα των λόγων σου, προτείνουν το λεγόμενο «elevator pitch», ή σε ελεύθερη μετάφραση «ατάκα του ασανσέρ». Αν βρεθείς μέσα σε ένα ασανσέρ με κάποιον, μπορείς να έχεις για τα επόμενα 30» την προσοχή του. Αν κατορθώσεις να τον πείσεις για το ενδιαφέρον αυτών που λες, είναι πιθανόν σε επόμενο στάδιο να σου δώσει τον χρόνο και τη σημασία που χρειάζεται. Αναρωτήθηκα, λοιπόν, ποιο θα ήταν το elevator pitch για τον κλάδο μας αν είχα την προσοχή του επόμενου πρωθυπουργού για 30». Ο χρόνος δεν επαρκεί για παράθεση αριθμητικών στοιχείων, ενώ από την άλλη ένας έμπειρος πολιτικός δεν θα εντυπωσιαστεί από μεγαλοστομίες. Επειτα από πολλή σκέψη κατέληξα σε μια φράση η οποία, παρότι για εμάς ακούγεται προφανής, για τους τρίτους δεν είναι καθόλου. Εγώ ο ίδιος, ύστερα από 22 χρόνια στην παραγωγή τροφίμων, αντιλήφθηκα τη σημαντικότητα των ορυκτών για την παραγωγική διαδικασία μόνο όταν ασχολήθηκα μαζί τους. Για τον περισσότερο κόσμο, οι πρώτες ύλες των υλικών αγαθών που απολαμβάνει καθημερινά δεν αποτελούν αντικείμενο προβληματισμού. Μπορεί η σχέση των τροφίμων με την αγροτική παραγωγή να είναι προφανής, αλλά σε ό,τι αφορά τα υπόλοιπα υλικά αγαθά λίγοι κάνουν τον συσχετισμό της λαμαρίνας από την οποία παράγεται το αυτοκίνητο τους ή του ηλεκτρικού ρεύματος που δίνει ζωή στο σπίτι τους με τον κλάδο μας.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Έχετε ήδη συνδρομή;Μπορείτε να συνδεθείτε από εδω
Είσοδος
