Είναι γενικώς παραδεκτό ότι η διαταραχή στην παγκόσμια εφοδιαστική αλυσίδα, εξαιτίας κυρίως της πανδημίας, προκάλεσε κύμα πληθωριστικών πιέσεων διεθνώς, πλήττοντας ιδιαιτέρως τις ΗΠΑ και την Ευρώπη. Μεσολαβούσης δε της κλιματικής κρίσης και της ανάγκης υπερχρησιμοποίησης του φυσικού αερίου ως καυσίμου μετάβασης στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, η πληθωριστική πίεση εντάθηκε πλήττοντας και την ενεργειακά εξαρτημένη από το φυσικό αέριο χώρα μας. Κάτι που ήδη καταγράφεται στις τιμές του ηλεκτρικού ρεύματος και σε πλήθος καταναλωτικών αγαθών, των τροφίμων συμπεριλαμβανομένων. Μια ματιά στα ράφια των μεγάλων εμπορικών αλυσίδων αρκεί για να επιβεβαιωθεί του λόγου το αληθές. Οπως και αν έχει, ο πληθωρισμός επανέκαμψε δριμύτερος και στην Ελλάδα έπειτα από σχεδόν δυο δεκαετίες σταθερότητας των τιμών. Οι απόψεις ωστόσο διίστανται για το βάθος, το βάρος και τη διάρκεια του φαινομένου. Οι κεντρικές τράπεζες των ΗΠΑ και της Μεγάλης Βρετανίας λαμβάνουν σοβαρά την πληθωριστική απειλή, την αντιμετωπίζουν ως παράγοντα αβεβαιότητας και λαμβάνουν μέτρα, κατευθυνόμενες κυρίως προς αύξηση επιτοκίων. Ηδη η βρετανική κεντρική τράπεζα προχώρησε σε πρώτη αύξηση των βασικών επιτοκίων της από 0,1% σε 0,25%. Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα από την πλευρά της δείχνει πιο επιφυλακτική και τηρεί στάση αναμονής, στηριζόμενη στις δικές της προγνώσεις που θέλουν το επανακάμψαν πληθωριστικό κύμα παροδικό και ελέγξιμο στη διάρκεια του 2022. Παρά ταύτα είναι βέβαιο πως όσο διατηρείται το φαινόμενο, θα εντείνεται και η πίεση στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, ιδιαιτέρως από την έχουσα αρνητικές μνήμες από τα χρόνια του Μεσοπολέμου Γερμανία, για εφαρμογή αντιπληθωριστικών μέτρων και ιδιαιτέρως για αύξηση των επιτοκίων. Κάτι που το θέτουν εδώ και καιρό άλλωστε δηλώνοντας με κάθε ευκαιρία ότι η πολιτική των μηδενικών επιτοκίων ευνοεί τη διαχείριση των χρεών του υπερδανεισμένου ευρωπαϊκού Νότου σε βάρος των γερμανών αποταμιευτών. Ωστόσο κάτι τέτοιο θα έπληττε βάναυσα τις μεταπανδημικές ευκαιρίες των φτωχότερων χωρών και ιδιαιτέρως την Ελλάδα.
Η δική μας περίπτωση πάντως είναι ξεχωριστή και οφείλουμε ξεχωριστή ματιά στο τρέχον πληθωριστικό κύμα και κατ’ επέκταση στην όποια μεταβολή της ευρωπαϊκής νομισματικής πολιτικής. Η ιδιαιτερότητά μας έγκειται στο γεγονός ότι η ελληνική οικονομία έζησε έναν υπερδεκαετή κύκλο αποπληθωρισμού και απαξίωσης τόσο των τιμών αγαθών και υπηρεσιών, όσο και των αμοιβών, που παραμένουν καθηλωμένες, χωρίς συλλογικές διαπραγματεύσεις από το 2010 και εντεύθεν.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
