Στην Ελλάδα μετά τη μνημονιακή επιβολή της σύνδεσης του ορίου της θεσμοθετημένης ηλικίας συνταξιοδότησης με το προσδόκιμο ζωής, το θεσμοθετημένο όριο της ηλικίας συνταξιοδότησης αυξήθηκε από τα 65 στα 67 έτη και ο μέσος χρόνος εργασίας αυξήθηκε από τα 31 στα 33 χρόνια την περίοδο 2015-2023. Επιπλέον, σύμφωνα με τις μελέτες της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (Ageing Working Group) μέχρι το 2070 το θεσμοθετημένο όριο της ηλικίας συνταξιοδότησης θα αυξηθεί στα 72 έτη και ο μέσος χρόνος εργασίας θα αυξηθεί στα 39 έτη, κι αυτό επειδή, όπως προβλέπεται από τις δημογραφικές προβολές της Eurostat (Europop 2023), το προσδόκιμο ζωής στους άνδρες θα αυξηθεί από τα 79 έτη το 2019 στα 86,6 έτη το 2070 και αντίστοιχα στις γυναίκες θα αυξηθεί από τα 84,3 έτη στα 90,5 έτη (Europop 2023).
Ομως αυτό το οποίο παρατηρείται είναι ότι ο ρυθμός αύξησης του προσδόκιμου ζωής μειώνεται την περίοδο 2020-2070 σε σχέση με την περίοδο 1960-2020 κατά 19% στους άνδρες και κατά 33% στις γυναίκες. Η μείωση αυτή, παρά τη βελτίωση της ιατρικής, της βιολογίας και της φαρμακολογίας, οφείλεται στην αύξηση της θνησιμότητας από αιτίες, όπως για παράδειγμα ατυχήματα στην εργασία, την εντατική επαγγελματική δραστηριότητα, τις πανδημίες, τα ακραία καιρικά φαινόμενα λόγω της κλιματικής αλλαγής, τη μεγάλη χρήση χημικών ουσιών στην καθημερινή ζωή και την αύξηση των τροποποιημένων γενετικά τροφίμων. Στις συνθήκες αυτές, οι διεθνείς οργανισμοί που προτρέπουν τις κυβερνήσεις στην αυξητική σύνδεση του προσδόκιμου ζωής με την ηλικία συνταξιοδότησης, βασιζόμενοι σε έναν στατικό δείκτη γήρανσης (δείκτης εξάρτησης ηλικιωμένων) που είναι ο λόγος των ατόμων ηλικίας 65 ετών και άνω προς τον πληθυσμό των ατόμων ηλικίας 15-64 ετών, παραβλέπουν μεθοδολογικά ότι το σύστημα είναι δυναμικό, δεδομένου ότι η γήρανση του πληθυσμού συνοδεύεται μακροπρόθεσμα και από τη μείωση του πληθυσμού.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
