Μπροστά στην αδήριτη αναγκαιότητα να επαναξιολογήσει την εμπορική της στρατηγική και να την αναπροσαρμόσει σε έναν όλο και πιο δυστοπικό διεθνή περίγυρο βρίσκεται η Ευρώπη. Η παγκόσμια ενεργειακή κρίση επιτάχυνε τη διαδικασία αποπαγκοσμιοποίησης του διεθνούς εμπορίου και της οικονομίας, που είχε δρομολογηθεί ήδη από τα τέλη της προηγούμενης δεκαετίας με τον σινο-αμερικανικό εμπορικό πόλεμο. Η αναγκαιότητα για άμεση δράση του πλανήτη προκειμένου να αντιμετωπίσει την κλιματική αλλαγή αποτελεί μια παράμετρο που, αντί να ενώνει, διαλύει και αποσυνθέτει μακρόχρονες εμπορικές και οικονομικές σχέσεις και συνεργασίες.
Τους τελευταίους μήνες η κρίση δοκιμάζει φίλους στενούς και συμμάχους ιστορικούς. Θρυαλλίδα ήταν η Πράξη για τη Μείωση του Πληθωρισμού (IRA), που ψήφισε τον περασμένο Αύγουστο η διακυβέρνηση Μπάιντεν για να στηρίξει την πράσινη μετάβαση, προστατεύοντας ταυτόχρονα την εγχώρια βιομηχανία και την απασχόληση. Από τα 430 δισ. δολάρια του «πακέτου», τα 392 δισ. προορίζονται για τη χορήγηση οικονομικής βοήθειας, επιδοτήσεων και φορολογικών πιστώσεων για την «απανθρακοποίηση της αμερικανικής οικονομίας, την επιτάχυνση της ενεργειακής μετάβασης, την ενθάρρυνση του κλάδου κατασκευής ηλεκτρικών αυτοκινήτων και τον επαναπατρισμό στις ΗΠΑ των εφοδιαστικών αλυσίδων».
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
