Καλά και άγια τα όποια προγράμματα σοφών τεχνοκρατών και προικισμένων πολιτικών για την ανάσχεση του οικονομικού κατήφορου που προκάλεσαν τα μέτρα κατά του κορωνοϊού, αλλά προϋπόθεση επιτυχούς εφαρμογής είναι η ποιότητα και ο ζήλος του προσωπικού που υπηρετεί το κράτος. Και είδαμε στο άρθρο μας στις 16/8 τις σοβαρές αδυναμίες της δημοσιοϋπαλληλίας, η μονιμότητα της οποίας εκτρέφει αναποτελεσματικότητα, χρονοβόρες διαδικασίες, απογοήτευση των ικανών και ευσυνείδητων υπαλλήλων και διαφθορά, καθώς μάλιστα η αξιολόγηση παραμένει πάντα ζητούμενο.
Τη νοσηρότητα της κατάστασης και την έλλειψη βούλησης και τόλμης των πολιτικών ηγεσιών για την ειδική αντιμετώπιση των παθογενειών του Ελληνικού Δημοσίου επεσήμανε πρόσφατα, για μιαν ακόμη φορά, ο Στέφανος Μάνος («Καθημερινή», 15/8). Ο μόνος ίσως έλληνας πολιτικός που ως υπουργός δεν δίστασε σε τολμηρές πρωτοβουλίες, αλλά για να αποδοκιμαστεί από τους εθελοτυφλούντες ψηφοφόρους, που τον απέκλεισαν από τη Βουλή, όπως άλλωστε έκαναν και για άλλους ρηξικέλευθους και τολμήσαντες θεσμικές μεταρρυθμίσεις. Την τύχη του κ. Μάνου, ως γνωστόν, είχαν και ο Σάκης Πεπονής, που επέβαλε τις αξιοκρατικές προσλήψεις στο Δημόσιο μέσω του ΑΣΕΠ, και ο Σταύρος Μπένος, που εισηγήθηκε τα ΚΕΠ και ο Παρασκευάς Αυγερινός που εκπόνησε το Εθνικό Σύστημα Υγείας. Ολοι αντί επιβραβεύσεως αποδοκιμάστηκαν από τους ψηφοφόρους και αποσύρθηκαν από την πολιτική.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
