Πέρυσι το φθινόπωρο μια γαλλίδα ακτιβίστρια ονόματι Ζακλίν Μουρό κινηματογράφησε και «ανέβασε» στο Διαδίκτυο έναν τετράλεπτο μονόλογό της για να διαμαρτυρηθεί για την αύξηση της τιμής των υγρών καυσίμων που πρότεινε ο Εμανουέλ Μακρόν ως ένα από τα μέτρα για την καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής. Απευθυνόμενη σε πρώτο πρόσωπο στον γάλλο πρόεδρο η άγνωστη έως τότε διαζευγμένη μητέρα που εξελίχθηκε σε ηγερία του κινήματος των «κίτρινων γιλέκων» τον κατηγόρησε για υποκρισία. Είπε ότι ο πρόεδρος από τη μια φορολογεί τη βενζίνη των φτωχών επαρχιωτών που είναι αναγκασμένοι να διανύουν δεκάδες χιλιάδες χιλιόμετρα ετησίως με τα ΙΧ τους, αλλά από την άλλη δεν βγάζει μιλιά για την πολλαπλάσια μόλυνση που προκαλούν οι αερομεταφορές. «Εκεί είναι τα λόμπι που μιλάνε, ε;» ρώτησε χαμογελώντας πικρά.
Δεν είναι η Ζακλίν Μουρό αυτή που ανέδειξε την τεράστια ευθύνη για την κλιματική αλλαγή κλάδων που ουδέποτε στοχοποιήθηκαν, όπως είναι οι αερομεταφορές. Το παράδειγμά της δείχνει όμως ότι η αεροπορική βιομηχανία βρίσκεται ήδη υπό ασφυκτική πίεση προκειμένου να περιορίσει τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα. Και το ερώτημα που τίθεται είναι εάν όντως μπορούν οι τεχνολογικές καινοτομίες να συμβάλουν στη μείωση της ρύπανσης των αεροσκαφών – δεδομένου ότι οι αερομεταφορές γίνονται όλο και πιο δημοφιλείς παγκοσμίως – ή αν θα έπρεπε απλώς να περιορίσουν οι καταναλωτές τα αεροπορικά τους ταξίδια.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
