Εδώ και περίπου δύο δεκαετίες, οιδιαμάχες για τα περίφημα «ιστορικά δικαιώματα» των αγροτών πάντα ξεθύμαιναν και προσγειώνονταν στην πραγματικότητα του πολιτικά εφικτού, ειδικά σε προεκλογικές περιόδους. Σήμερα, εν όψει της επόμενης ΚΑΠ (Κοινή Αγροτική Πολιτική) που ξεκινά το 2023 η κυβέρνηση, διά του υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης κ. Σπήλιου Λιβανού δεσμεύεται για τη σταδιακή, αλλά οριστική, κατάργησή τους, από το 2022 έως το 2026.
Η ρίζα του… κακού φτάνει στο μακρινό το 2004, όταν αποσυνδέθηκαν οι επιδοτήσεις από την παραγωγή και επελέγη η κατανομή των ενισχύσεων να γίνεται βάσει της ιστορικότητας, δηλαδή του μέσου όρου των επιδοτήσεων που λάμβανε ο δικαιούχος την τριετία 2000-2002 – εκτός από το ελαιόλαδο, τα ζαχαρότευτλα και τα οπωροκηπευτικά που ως «περίοδος αναφοράς» ορίστηκαν άλλες τριετίες. Με τα χρόνια οι στρεβλώσεις παγιώθηκαν με συνέπεια να επιβραβεύονται με κοινοτικά κονδύλια αγρότες, οι οποίοι ενδεχομένως δεν γνωρίζουν ούτε πού βρίσκονται τα χωράφια τους, εις βάρος των πραγματικών αγροτών και των νεοεισερχόμενων στην πρωτογενή παραγωγή.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
