Η πληθυσμιακή αιμορραγία στην ύπαιθρο αφήνει αποδεκατισμένες τις ημιορεινές περιοχές της χώρας, εκεί που στο παρελθόν ανθούσαν των Ελλήνων οι κοινότητες και φρόντιζαν για τα δάση, την υδρονομία και συγκρατούσαν τα επικλινή εδάφη με τις αναβαθμίδες, βάζοντας φυσικά εμπόδια στις πλημμύρες.
Η θεομηνία «Ιανός» το περυσινό φθινόπωρο μας ανέδειξε με τον πλέον οδυνηρό τρόπο πως η ερήμωση των χωριών στην Αργιθέα, στα Αγραφα και την Οθρυ (από όπου πηγάζουν ο Πάμισος, ο Καλέντζης και ο Ενιπέας που προκάλεσαν και τα πιο έντονα πλημμυρικά φαινόμενα στη Νοτιοδυτική Θεσσαλία) ήταν καθοριστική για τη βιαιότητα των φαινομένων, όπως ανέφερε στην έκθεσή του και ο καθηγητής Φυσικών Καταστροφών και πρόεδρος του ΟΑΣΠ Ευθύμης Λέκκας. Με δεδομένη την απουσία των δασικών υπηρεσιών από το φυσικό τους έργο, μπορεί αυτή η ερήμωση της υπαίθρου να έχει ολέθριες συνέπειες και να βυθίζει στη λάσπη ολόκληρες πόλεις, όπως συνέβη με την Καρδίτσα, καταδικάζοντας σε μαρασμό για μεγάλο διάστημα τοπικές οικονομίες.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
