«Αν θες την εύνοια του λαού, τάξε του υλικά οφέλη. Οχι τιμές και δόξες. Και μην αντιστέκεσαι σε ό,τι του αρέσει». Είναι η συνταγή του επιτυχημένου πολιτικού όπως αναλύεται στο «Εγκόλπιο για πολιτικούς» του καρδιναλίου Μαζαρίνου στο οποίο αναφερθήκαμε και την προηγούμενη Κυριακή. Θα έλεγε δε κανείς ότι τις πολιτικές παρακαταθήκες του σατανικού γάλλου ιερωμένου έχει επιμελώς μελετήσει και εφαρμόζει με εκπλήσσουσα επιτυχία ο Αλέξης Τσίπρας.
Γιατί όχι μόνο ως πρωθυπουργός μοίραζε θέσεις και προνόμια αλλά και σήμερα μοιράζει θέσεις και υποσχέσεις αποδεικνύοντας ότι έχει ασκηθεί στο να παίζει θέατρο, συμμορφούμενος στην υπόδειξη του Μαζαρίνου «να μην αποκαλύπτεις σε κανέναν τα πραγματικά σου αισθήματα φτιασιδώνοντας την καρδιά σου, όσο και το πρόσωπό σου, τους τόνους της φωνής σου όσο και τις λέξεις σου».
Επιβεβαίωση της πρακτικής αξίας των συμβουλών αυτών που εφαρμόζει κατά γράμμα ο Αλέξης Τσίπρας ήταν η θριαμβευτική ανάδειξή του σε πρωθυπουργό και η τυφλή στήριξή του από την κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Δυστυχώς γι’ αυτόν η επώδυνη συνθήκη που υπέγραψε για το Μακεδονικό αποδείχθηκε η αχίλλειος πτέρνα για την πολιτική βιωσιμότητά του.
Ισως γι’ αυτό φέρεται με ανοχή που αγγίζει τα όρια της συνενοχής απέναντι στην κάθε είδους βία, αρκεί να έχει αριστερή μάσκα. Ακόμα και αν η ανοχή τροφοδοτεί την καθημερινή ανεμπόδιστη καταστροφική δραστηριότητα του Ρουβίκωνα, ακόμα και αν έτσι καταλήγει στις άδειες εξόδου από τις φυλακές του πολυδολοφόνου Κουφοντίνα, ένα περαιτέρω κίνητρο για τους αναρχικούς οπαδούς του να διαπράττουν βίαιες και καταστροφικές πράξεις στο όνομά του όπως κατάγγειλε η Αμερικανική Πρεσβεία.
Εκείνος αμετανόητος και προκλητικός πάντα φρόντισε να διαπαιδαγωγήσει τον γιο του Εκτορα με τις «αξίες» της δολοφονικής Αριστεράς, που τόσο γοητεύει πάντα ένα μεγάλο τμήμα της ελληνικής κοινωνίας, ιδίως των βορείων προαστίων. Γιατί δυστυχώς δεν είναι λίγοι, ιδιαίτερα στον χώρο της Αριστεράς, που θεωρούν ότι έχουν δίκιο οι τρομοκράτες. Ωστόσο ανεξάρτητα από το ότι το έγκλημα δεν δικαιώνεται όταν το αντιμετωπίζεις με άλλο έγκλημα, και αυτοί που εμφανίζονται ως επαναστάτες και αντιεξουσιαστές εργάζονται συνειδητά ή ασύνειδα για τη δική τους εξουσία.
Ο μεγαλοφυής Ντοστογέφσκι στους «Δαιμονισμένους» του μας έδωσε το πιο λεπτομερές και ώριμο πορτρέτο της σκοτεινής και εγκληματικής προσωπικότητας των τρομοκρατών. Υπό το πρόσχημα ότι ο καθένας ανήκει σε όλους και όλοι στον καθέναν, ένας από τους τρομοκράτες ήρωες του μυθιστορήματος διακήρυττε: «Δεν μας χρειάζονται πρόσωπα με ανώτερες ικανότητες. Αυτούς πρέπει να τους διώξουμε ή να τους αποκεφαλίσουμε. Να κόψουμε τη γλώσσα του Κικέρωνα, να βγάλουμε τα μάτια του Κοπέρνικου, να λιθοβολήσουμε τον Σαίξπηρ. Οι σκλάβοι πρέπει να είναι ίσοι. Οι σκλάβοι πρέπει να έχουν κυβερνήτες. Πλήρης υποταγή, ολοκληρωτικός αφανισμός της προσωπικότητας. Αλλά για να γίνει αυτό θα κηρύξουμε το γκρέμισμα, θα κάνουμε να ανάψουν πυρκαγιές. Θα βρούμε ανθρώπους που θα είναι έτοιμοι να πυροβολήσουν όποιον τους πούμε και θα μας χρωστούνε κιόλας χάρη, που τους κάναμε την τιμή να τους διαλέξουμε. Θα γίνει ένα ξεχαρβάλωμα που όμοιό του δεν έχει ξαναδεί ο κόσμος». Θα επαληθευθεί άραγε τελικά ο μεγάλος ρώσος διανοητής;
