Οι τακτικοί αναγνώστες της στήλης γνωρίζουν ότι για τον συντάκτη της το μέγιστο πρόβλημα της ελληνικής κοινωνίας είναι η ανεπάρκεια και οι χαμηλές έως άθλιες επιδόσεις του εκπαιδευτικού μας συστήματος σε όλες σχεδόν τις βαθμίδες. Για τη μέση εκπαίδευση αρκεί να αναφερθούν οι κάτω από τον μέσο όρο επιδόσεις των μαθητών μας, που αποδεικνύονται λειτουργικά αναλφάβητοι και με ανεπαρκείς γνώσεις μαθηματικών και φυσικής, όπως προκύπτει από τις τακτικές μετρήσεις του διεθνούς προγράμματος Pisa που καλύπτει 70 χώρες. Περίτρανη άλλωστε επιβεβαίωση της θλιβερής αυτής διαπίστωσης είναι η ανάγκη προσφυγής των μαθητών στα φροντιστήρια, ένα φαινόμενο μοναδικό στην Ευρωπαϊκή Ενωση, αλλά και διεθνώς. Αυτής της ανεπάρκειας συνέπεια είναι η παρατηρούμενη αθρόα προσέλευση υποψηφίων φοιτητών στις πανελλήνιες εξετάσεις, των οποίων οι επιδόσεις στα εξεταζόμενα μαθήματα πολύ συχνά κυμαίνονται κάτω από τη βάση και περί το μηδέν. Το δε τραγικότερο είναι ότι πολλοί από αυτούς τους αναλφάβητους γίνονται δεκτοί στα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα χάρις στη φαύλη πρόβλεψη της υποχρεωτικής κάλυψης του αποδεκτού αριθμού εισαγομένων στις διάφορες σχολές, ανεξαρτήτως της επάρκειας γνώσεων και στοιχειώδους κλίσεως των υποψηφίων φοιτητών.
Το άθλιο αυτό σύστημα, του οποίου η διόρθωση προσδοκάται να επιδιωχθεί με σειρά μεταρρυθμιστικών πρωτοβουλιών του υπουργείου Παιδείας, δεν πρόκειται δυστυχώς να βελτιωθεί ριζικά, όπως απαιτείται, αν δεν υπάρξει επιτέλους πραγματική αξιολόγηση του διδακτικού προσωπικού, ιδιαίτερα στη μέση εκπαίδευση.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
