Οταν τα μέλη μιας οικογένειας πολλαπλασιάζονται και δημιουργείται πρόβλημα χώρου, ο αρχηγός της αγοράζει ή ενοικιάζει ένα μεγαλύτερο σπίτι. Και έως ότου καταστεί αυτό εφικτό, η οικογένεια στριμώχνεται. Κανένας οικογενειάρχης δεν διανοείται να πετάξει στον δρόμο τα μέλη που περισσεύουν. Ομως αυτό το λογικά αδιανόητο κάποιοι πολιτικοί μας το θεώρησαν ως λύση για τις φυλακές που ασφυκτιούν από καταδικασμένους. Αντί η εκάστοτε κυβέρνηση να επεκτείνει τις υπάρχουσες φυλακές και να δημιουργήσει και νέες, εφόσον πολλαπλασιάζονται οι καταδικαζόμενοι σε φυλάκιση, με αναίσχυντους νόμους αφήνει ελεύθερους τους πλεονάζοντες καταδίκους, ακόμη και αν είναι δολοφόνοι, ληστές, βιαστές, έμποροι ναρκωτικών, κ.ο.κ.. Η αδιάντροπη αυτή πολιτική προϋπήρχε από χρόνια και απλώς την κορύφωσή της γνώρισε επί κυβέρνησης Τσίπρα με τον διαβόητο νόμο Παρασκευόπουλου, χάρη στον οποίο χιλιάδες καταδικασμένοι για τα βαρύτερα αδικήματα απεδόθησαν ελεύθεροι στην κοινωνία και φυσικό είναι οι εξ αυτών επαγγελματίες να συνεχίζουν το ανίερο έργο τους με την ουσιαστική άδεια της πολιτείας. Χωρίς μάλιστα τον φόβο της τιμωρίας, αφού και αν διαπράξουν νέα αδικήματα, θα τύχουν και πάλι αυτής της αναίσχυντης ατιμωρησίας. Ετσι καθημερινά διαβάζουμε π.χ. στις εφημερίδες ότι τριάντα φορές έχει συλληφθεί Αλγερινός που κατέκλεβε ανυποψίαστους πολίτες και ισάριθμες φορές είχε αφεθεί ελεύθερος, δεκαοκτώ αλλοδαποί ληστές είχαν συλληφθεί διακόσιες φορές, ισάριθμες φορές δικάστηκαν και καταδικάστηκαν και άλλες τόσες αφέθηκαν ελεύθεροι.
Καθημερινά είναι τα σχετικά δημοσιεύματα και απαθής η πολιτεία σε αυτή την ντροπή. Αντίθετα, νομοθετεί την επιείκεια για όλους προς μεγάλη χαρά των ρεπόντων στην εγκληματικότητα και των θησαυριζόντων ποινικολόγων υπερασπιστών τους.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Έχετε ήδη συνδρομή;Μπορείτε να συνδεθείτε από εδω
Είσοδος
