Η απουσία κράτους δικαίου στην Ελλάδα δεν απεικονίζεται μόνο από τις αφάνταστα επιεικείς ποινές που προβλέπει η ολοένα και πιο φιλική προς τους ενόχους ποινική νομοθεσία μας και από τις ποινές-χάδι που επιβάλλουν κατά κανόνα οι δικαστές μας και σχεδόν πάντα με ανασταλτικό αποτέλεσμα (βλ. άρθρα μου τις δύο προηγούμενες Κυριακές). Η ανεπίτρεπτη αυτή εικόνα συμπληρώνεται και από την ουσιαστική αρνησιδικία, στην οποία επί δεκαετίες επιδίδεται η ελληνική δικαστική εξουσία με τη συνέργεια της αδιάφορης έως συνένοχης πολιτικής εξουσίας, η οποία, αν δεν συμπράττει, τουλάχιστον αδρανεί μη αποτολμώντας τις αναγκαίες επείγουσες τομές, ώστε να δικαιώνονται εγκαίρως οι αδικούμενοι και να μην αισθάνονται στο απυρόβλητο οι αδικούντες. Διότι στις περισσότερες περιπτώσεις εκκρεμών δικών η απονομή της δικαιοσύνης ξεπερνά τα όρια της ανθρώπινης αντοχής.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
