Η μεγάλη έλλειψη προσωπικού στις τουριστικές επιχειρήσεις της χώρας αποτελεί πρόβλημα δομικού χαρακτήρα, για την επίλυση του οποίου απαιτούνται ρηξικέλευθες ανατροπές αν θέλουμε ο ελληνικός τουρισμός να διατηρήσει και να αυξήσει το επίπεδο της ανταγωνιστικότητάς του. Παρά το γεγονός ότι ήδη από πέρυσι ήταν γνωστό το θέμα και υπήρχε και σχετική μελέτη του INSETE σε συνεργασία με το ΞΕΕ, η κυβέρνηση διά των αρμόδιων υπουργών Κωστή Χατζηδάκη και Βασίλη Κικίλια μόλις πρόσφατα συγκάλεσε σύσκεψη για την αντιμετώπιση του προβλήματος. Πέραν ωστόσο της αργοπορίας, η κυβέρνηση, αν κρίνουμε από τις εξαγγελίες, δεν φαίνεται να αντιλαμβάνεται το μέγεθος του προβλήματος, αφού επιχειρεί με εμβαλωματικό τρόπο να δώσει προσωρινές λύσεις σε ένα ζήτημα που ούτως ή άλλως θα αναδεικνυόταν ακόμη και εάν δεν είχαμε την πανδημία που απλώς διευκόλυνε την εξέλιξή του.
Ο πυρήνας του προβλήματος θα πρέπει να αναζητηθεί πρωτίστως στις εργασιακές σχέσεις των εργαζομένων στον τουρισμό και πιο συγκεκριμένα στον τρόπο που αυτές διαμορφώνονται, στις αμοιβές που προσφέρονται, στις ώρες απασχόλησης πέραν του κανονικού ωραρίου, στις συνθήκες απασχόλησης και κυρίως στο γεγονός ότι οι εποχικοί εργαζόμενοι που ανέρχονται σε εκατοντάδες χιλιάδες και αποτελούν τη συντριπτική πλειοψηφία των απασχολουμένων στον κλάδο δεν πληρώνονται για ολόκληρο τον χρόνο, ενώ πολλές φορές παραμένουν χωρίς εργασία για 4 και 5 μήνες, με πολύ χαμηλό ή κάποιες φορές χωρίς καθόλου επίδομα εργασίας.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
