Συχνά στην πραγματική ζωή και σχεδόν πάντα στον κινηματογράφο για να πειθαναγκαστεί κάποιος απαιτείται η εναλλάξ πίεση ενός «ήπιου» και ενός «σκληρού». Το παιχνίδι του «καλού και κακού μπάτσου» σε μιαν ανάκριση, φέρ’ ειπείν, αποφέρει αποτελέσματα. Οταν η προσωποποίηση της εξουσίας δεν επιτρέπει τον δυισμό αυτόν, τότε τους ρόλους του καλού και του κακού παίζει το ίδιο άτομο. Είναι η περίπτωση του αμερικανού προέδρου Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος αφού τράβηξε υπερβολικά το σκοινί στις σινοαμερικανικές εμπορικές σχέσεις, κατά τη συνάντηση που είχε με τον κινέζο ομόλογό του Σι Τζινπίνγκ στο περιθώριο της συνόδου του G20 στην Οσάκα το χαλάρωσε.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
