Θα λάμψει ο χρυσός το 2019. Αυτό προβλέπουν οι ειδικοί. Και η πρόβλεψή τους δεν σχετίζεται με την αποφυλάκιση του… Ριχάρδου, διότι δεν εκλαμβάνουν τον χρυσό ως το έσχατο περιουσιακό στοιχείο που διαθέτουν οι οικονομικά κατεστραμμένοι για να εκποιήσουν και να επιβιώσουν αλλά ως το κατεξοχήν «ασφαλές καταφύγιο» των επενδυτών. Των εχόντων και κατεχόντων δηλαδή. Ο χρυσός λοιπόν θα λάμψει επειδή πληθαίνουν οι απειλές για την παγκόσμια οικονομία, ελλοχεύουν τα απρόοπτα και βασιλεύει η αβεβαιότητα. Και θα λάμψει περισσότερο αν, για παράδειγμα, έχουμε ένα άτακτο Brexit και ύφεση στη Βρετανία, αν κλιμακωθεί ο εμπορικός πόλεμος ΗΠΑ – Κίνας, αν υποχωρήσει το δολάριο που αποτελεί, ως γνωστόν, το απόλυτο αποθεματικό νόμισμα.
Ενισχυτικά για τον χρυσό λειτουργούν πάμπολλοι παράγοντες, οικονομικοί και πολιτικοί. Ο τερματισμός του προγράμματος ποσοτικής χαλάρωσης από τον Μάριο Ντράγκι και την ΕΚΤ, η αστάθεια των αγορών σε βάθος χρόνου που προβλέπουν οι ειδικοί και οι αυξανόμενοι γεωπολιτικοί κίνδυνοι θα αποβούν επίσης προς όφελος του «κίτρινου μετάλλου». Επίσης οι τιμές των μετοχών στη Wall Street βρίσκονται ήδη στα ύψη και η αύξηση του κόστους του δανεισμού από τη Fed ευνοεί την αποκλιμάκωσή τους.
Το ανταγωνιστικό δολάριο και τα επιτόκια
Η ανοδική πορεία των αμερικανικών επιτοκίων ευνοεί βέβαια το δολάριο. Αν αυτή συνεχιστεί και το 2019, το αμερικανικό νόμισμα ίσως εξελιχθεί σε ανταγωνιστή του χρυσού, των άλλων πολύτιμων μετάλλων και των ασφαλών καταφυγίων εν γένει.
Υπενθυμίζεται ότι τις παραμονές των Χριστουγέννων που ανακοίνωσε μία ακόμα αύξηση του βασικού επιτοκίου του δολαρίου, ο πρόεδρος της Fed Τζερόμ Πάουελ είπε ότι οι αυξήσεις ίσως να είναι λιγότερες τη νέα χρονιά.
Αν παρατηρήσει κανείς την πορεία της τιμής του χρυσού τη χρονιά που πέρασε, θα διαπιστώσει ότι ενώ έως τα μέσα Απριλίου αυτή κυμαινόταν στα υψηλότερα επίπεδα της χρονιάς (1.300-1.362 δολάρια η ουγκιά), στη συνέχεια άρχισε να κατρακυλά, για να πέσει τον Αύγουστο κάτω από τα 1.180 δολάρια η ουγκιά.
Το παράδοξο έγκειται στο ότι η κάθετη αποκλιμάκωση των τιμών συντελέστηκε σε μια περίοδο δραματικής επιδείνωσης των εμπορικών σχέσεων των ΗΠΑ όχι μόνο με την Κίνα αλλά με σχεδόν όλους τους μεγάλους εμπορικούς εταίρους τους (ΕΕ, Καναδά, Μεξικό).
Ροκανίζει την ανταγωνιστικότητα
Εν κατακλείδι, πλην θερμού (και όχι εμπορικού) πολεμικού απροόπτου σε κρίσιμη γεωπολιτικά και οικονομικά περιοχή του πλανήτη και πλην νέας γενικευμένης οικονομικής καταστροφής (σαν και αυτήν του 2008), εξελίξεις που θα εκτίνασσαν στα ύψη την τιμή του ευγενούς μετάλλου, οι προοπτικές να επιστρέψουν οι τιμές στα επίπεδα των αρχών της δεκαετίας (των 1.800 δολαρίων η ουγκιά δηλαδή) είναι ασθενείς. Και αυτό λόγω της ισχύος του αμερικανικού νομίσματος.
Πρόκειται βέβαια για μια ισχύ υπερβολική, την οποία ούτε ο ίδιος ο πρόεδρος Τραμπ επιθυμεί, διότι θεωρεί ότι ροκανίζει την ανταγωνιστικότητα των αμερικανικών προϊόντων στις διεθνείς αγορές.
Γι’ αυτό και παρεμβαίνει συχνά με τον προσφιλή του τρόπο (τουιταρίσματα) εξαπολύοντας απειλές και κατάρες κατά της Fed και του νέου προέδρου της. Τον οποίο βέβαια εκείνος διόρισε για να διαδεχθεί την «αριστερή» προστάτιδα των ανέργων και των άλλων αδυνάμων, Τζάνετ Γέλεν.
