Γαλουχημένος με τις παραδόσεις της δημοσιογραφίας, που θέτει στις κάθε είδους εξουσίες ενοχλητικά ερωτήματα, διαπιστώνω τάσεις γενικευμένης αποσιώπησης από τους σημερινούς συναδέλφους για να μη φέρουν σε δύσκολη θέση τους ερωτώμενους. Μερικά επίκαιρα παραδείγματα:
l Καθημερινά σχεδόν εντεταλμένοι δημοσιογράφοι μάς πληροφορούν ότι μετά από εγκληματική δραστηριότητα έγιναν τόσες προσαγωγές και τόσες συλλήψεις. Και για τους μεν προσαγόμενους επακόλουθο είναι να κρατηθούν στα αστυνομικά τμήματα τα στοιχεία τους και να αφεθούν αμέσως ελεύθεροι, καθώς δεν προέκυψαν επαρκή στοιχεία ενοχής σύμφωνα με τη στερεότυπη διατύπωση. Για τις συλλήψεις όμως ακολουθεί μονίμως άκρα του τάφου σιωπή. Τι απέγιναν οι συλληφθέντες; Παραπέμφθηκαν στο Αυτόφωρο για να δικασθούν; Δικάστηκαν, αθωώθηκαν ή καταδικάστηκαν σε φυλάκιση και πόση; Φυλακίστηκαν ή αφέθηκαν αμέσως ελεύθεροι με αναστολή, όπως συμβαίνει σχεδόν πάντοτε; Τίποτα από όλα αυτά δεν πληροφορούμεθα καθώς οι αρμόδιοι δημοσιογράφοι λησμονούν ή αποφεύγουν να ρωτήσουν για να αφεθεί ισχυρή η εντύπωση που προκαλεί η σύλληψη ώστε να ικανοποιηθεί το περί δικαίου αίσθημα. Ομως έτσι ουδέποτε πληροφορούνται οι νομοταγείς πολίτες ότι όλοι σχεδόν οι συλληφθέντες, ακόμα κι αν καταδικάστηκαν, αφήνονται αμέσως ελεύθεροι για να συνεχίσουν ανενόχλητοι την παραβατική τους δραστηριότητα. Εχετε ακούσει ποτέ δημοσιογράφο να ερωτά τι απέγιναν οι παραπεμπόμενοι στο Αυτόφωρο και οι τυχόν καταδικασθέντες σε φυλακίσεις, που ουδέποτε οδηγούνται πίσω από της φυλακής τα σίδερα;
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.