«Στόχος μου πάντα είναι να δίνω μια δική μου εκδοχή του ρεαλισμού μέσα από όρους καθαρής μυθοπλασίας» λέει ο Στεφάν Μπριζέ. «Καθετί που κάνω βρίσκεται στην υπηρεσία της μυθοπλασίας και όλα τα εργαλεία που έχω στη διάθεσή μου τα χρησιμοποιώ με αυτόν τον σκοπό. Ακόμα και το τηλεοπτικό ρεπορτάζ που βλέπουμε στην ταινία είναι φιξιόν». Ο γάλλος σκηνοθέτης μιλάει επίμονα για τη διαφορά ανάμεσα σε ντοκιμαντέρ και μυθοπλασία διότι τόσο ο «Νόμος της αγοράς», η ταινία που τον έκανε γνωστό το 2015, όσο και η τελευταία ταινία του, «Σε πόλεμο» («En guerre»), η αφορμή για αυτή τη συνάντησή μας πέρυσι στις Κάννες, περιέχουν στη φόρμα τους έντονο το στοιχείο του ντοκιμαντέρ, χωρίς όμως να ανήκουν σε αυτό το είδος.
Το γεγονός ωστόσο ότι η μυθοπλασία και το ντοκουμέντο συγκλίνουν σε αυτή την ταινία ήταν κάπως αναπόφευκτο διότι το «Σε πόλεμο» μιλάει όντως για έναν πόλεμο, τον πόλεμο ανάμεσα στους εργαζομένους μιας πολυεθνικής εταιρείας ονόματι Περέν στην επαρχιακή Γαλλία και της διοίκησής της. Ολα ξεκινούν όταν η διοίκηση (της οποίας ο ηγέτης – διόλου τυχαία – είναι Γερμανός) αποφασίζει να κλείσει ένα από τα πολλά εργοστάσιά της, αυτό των εργαζομένων της ιστορίας, αθετώντας όλες τις υποσχέσεις που είχε δώσει προς τους υπαλλήλους. Από την πλευρά τους, οι υπάλληλοι έχουν κάνει τεράστιες οικονομικές θυσίες ώστε η επιχείρηση να παραμείνει ζωντανή. Η οργή τούς πνίγει και με επικεφαλής τον εκπρόσωπό τους, τον Λοράν Αμεντεό (Βενσάν Λιντόν – η ψυχή της ταινίας), οι περίπου 1.100 αυτοί άνθρωποι αποφασίζουν να εναντιωθούν στην απόφαση, έτοιμοι να κάνουν τα πάντα για να σώσουν τις δουλειές τους.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Έχετε ήδη συνδρομή;Μπορείτε να συνδεθείτε από εδω
Είσοδος
