Από τη μία είναι ο Μάρκος Σεφερλής (φωτογραφία), που υποστηρίζει ότι οι παραγωγοί αθέτησαν τη συμφωνία και προτίμησαν να «ακυρώσουν» τελικά την παράσταση ή, σίγουρα, τη δική του συμμετοχή. Από την άλλη είναι οι παραγωγοί που θεωρούν πως ο πρωταγωνιστής ξεπέρασε τις προσυμφωνημένες απαιτήσεις του και παρέμεινε αμετακίνητος. Στο δίπτυχο του «θεατρικού» σίριαλ με τον τίτλο «θ’ ανέβει – δεν θ’ ανέβει» το «Ζητείται Ψεύτης» προστίθεται η πλευρά του συγγραφέα, που προχώρησε σε δεσμεύσεις με την παραγωγή, ενώ το ανέβασμα του έργου αποδεικνύεται μετέωρο. Και, τέλος, υπάρχει ένα ολόκληρος θίασος αλλά και οι συνεργάτες που ενώ είχαν κλείσει μια δουλειά εδώ και μήνες, βρίσκονται κυριολεκτικά στον αέρα.
nnn
Ποιος φταίει; Επειδή, ως γνωστόν, μονός καβγάς δεν γίνεται, είναι προφανές ότι οι δύο βασικοί πόλοι, παραγωγή και πρωταγωνιστής, έβαλαν ο καθένας για το δικό του συμφέρον λίγο λάδι στη φωτιά. Και κάηκε η… δουλειά.
nnn
Αυτό όμως που προκύπτει από όλη αυτή την ιστορία έχει να κάνει με τον τρόπο που γίνεται ακόμη και σήμερα, στο τέλος του 2018, το θέατρο στην Ελλάδα, και μάλιστα σε έναν χώρο μεγάλο και κεντρικό, όπως το Παλλάς. Ετσι όπως στήνεται μια δουλειά, έτσι ενδέχεται και να διαλυθεί: χαρτιά και προσύμφωνα, λόγια στα πεταχτά και λόγια του αέρα, προφορικές συμφωνίες, άρα και αμφισβητούμενες, «σου ΄πα, μου ΄πες», με αποκορύφωμα την αποστολή mail προς ενημέρωση των ηθοποιών ότι επέρχεται… ανεργία.
nnn
Στη συνέχεια ο καθένας προσπάθησε να υπερασπιστεί τη θεατρική του τιμή: ο Μάρκος Σεφερλής με το καθαρό του κούτελο και η παραγωγή με την προσπάθεια ανεύρεσης αντικαταστάτη.
nnn
Ειρήσθω εν παρόδω: «Οι μάγισσες της Σμύρνης» πήραν παράταση ως το τέλος Ιανουαρίου. Λογικό. Από την ημέρα που άρχισε η παράσταση δεν πέφτει ούτε καρφίτσα στα 1.500 καθίσματα…
