«Το χιούμορ είναι ένας τρόπος να γελάς με τη θλίψη». Ο Ελβετός Μάρτιν Τσίμερμαν, ο άνθρωπος-ορχήστρα που σκηνοθετεί, δημιουργεί τα σκηνικά, τη χορογραφία και ερμηνεύει και ο ίδιος έναν κομβικό ρόλο στις τόσο ιδιαίτερες παραστάσεις του, χτίζει κάθε δουλειά του γύρω από αυτό το αξίωμα. Στη νέα του δουλειά «Danse Macabre» που φέρνει στο Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου τρεις χαρακτήρες ζουν και κινούνται μέσα και δίπλα στα σκουπίδια, χωμένοι σε κάδους σαν παράσιτα, ζώντας ως αποσυνάγωγοι στις παρυφές της κοινωνίας. Ανάμεσά τους κινείται μια ψηλόλιγνη φιγούρα που σκηνοθετεί τις πράξεις τους ερήμην τους και καθορίζει τη μοίρα τους, δίχως εκείνοι να έχουν επίγνωση της παρουσίας του. Είναι ο Θάνατος και τον υποδύεται ο ίδιος ο Μάρτιν Τσίμερμαν αφήνοντας τους υπόλοιπους χαρακτήρες να επιδίδονται σε μια συνεχή μάχη για την επιβίωση, τη φυσική, την κοινωνική, την υπαρξιακή, με βασικό όπλο απέναντί της το χιούμορ. «Με έναν τρόπο βρισκόμαστε όλοι στις παρυφές, κι ας προερχόμαστε από μια πιο εύρωστη χώρα. Προσπαθούμε να επιβιώσουμε ενώ οι πολιτικοί αποφασίζουν για εμάς δίχως να είμαστε η προτεραιότητά τους, ο κοινωνικός ιστός αποσαθρώνεται, σε έναν κόσμο όπου η ουσιαστική επικοινωνία έχει χαθεί και είμαστε πιο μόνοι από ποτέ». Αλλωστε, η συγκεκριμένη παράσταση άρχισε να δημιουργείται στη διάρκεια της πανδημίας, όταν ο Τσίμερμαν άρχισε να χτίζει αυτοσχεδιάζοντας ως σκελετός μια ιστορία γύρω από την κατάσταση του κόσμου σήμερα αλλά και βασισμένη στη δική του ανάγκη για συμφιλίωση με το γεγονός ότι μεγαλώνει.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
