Ανέβασα τους γιακάδες από το βιζόν μπουφάν, ένα συλλεκτικό, μοναδικό κομμάτι από αυτά που κατασκευάζει για λίγες και εκλεκτές ο Anthony Vaccarello του οίκου Saint Laurent, γύρω από τα αφτιά μου. Το βελούδινο καπέλο τύπου Μπορσαλίνο, ετοιμαζόταν να δραπετεύσει από το κεφάλι μου έτσι όπως οι ισχυροί άνεμοι χτυπούσαν αλύπητα τα βράχια στο Καβούρι. Η θάλασσα ήταν ζωγραφισμένη με γκρίζα χρώματα, τα κύματα έσκαγαν με κρότο στην ακτή, τα τραπεζομάντιλα από τα τραπεζάκια σε κάποια καλά εστιατόρια της περιοχής έκαναν… υπερπτήσεις πάνω από σπίτια, ξενοδοχεία και παραλίες. Εκείνοι οι οποίοι είχαν προνοήσει να τα μαζέψουν κάθονταν πίσω από τις κρυστάλλινες τζαμαρίες περιμένοντας κάποιους πελάτες. Τελικά εμφανίστηκαν μόνο αυτοί οι οποίοι κατοικούν σε πολυτελή διαμερίσματα πάνω στον Λαιμό της Βουλιαγμένης ή σε κατάλευκες βίλες στο Καβούρι. Σκέφθηκα ότι οι περισσότεροι κάτοικοι των νοτίων και βορείων προαστίων τα τελευταία εικοσιτετράωρα είχαν «ακινητοποιήσει» τα βαριά, πολυτελή πολλών-πολλών κυβικών τζιπ και είχαν επιλέξει να παραμείνουν στις κατοικίες τους, παρακολουθώντας τις χρυσοκόκκινες φλόγες από το τζάκι να έχουν στήσει έναν τρελό, μαγευτικό χορό. Τα περισσότερα γεγονότα είχαν αναβληθεί τις τελευταίες ημέρες λόγω του χιονιού που «τύλιξε» με το κατάλευκο πέπλο του ολόκληρη την Ελλάδα.
Το mansion της Πολιτείας
Το καπέλο by Gigi Barris ξέφυγε τελικά από το κεφάλι μου, ξεκινώντας και αυτό υπερπτήσεις, ακριβώς όπως τα τραπεζομάντιλα. Περπατώντας στην παραλία, ένα μικρό κομμάτι από ακριβό τούλι με χειροποίητες δαντέλες τράβηξε την προσοχή μου. Ενα κομμάτι τούλι από μία ευφάνταστη μπομπονιέρα που κάποιος απρόσεκτος άφησε να του ξεφύγει. Δύο γάμοι που έγιναν λίγο πριν ξεσπάσει ο χιονιάς και παρά τις φιλότιμες προσπάθειες των γονέων των παιδιών (οικογένειες Σπυρίδη και Διβάνη) ανέβηκαν στο Instagram σκορπώντας στιγμές χαράς και ευτυχίας μέσα σε λευκές, ασημένιες και διαμαντένιες αποχρώσεις. Τελικά το Instagram είναι εδώ για να «αποκαλύπτει» τα πάντα ή όσα επιθυμούν κάποιοι να αποκαλύψουν. Τα private parties είναι λίγα. Γίνονται πλέον με πολύ λίγο κόσμο. Κυρίως πρόκειται για ιδιωτικά γεύματα. Υπάρχουν όμως και οι «παρεξηγήσεις» όταν οι οικοδεσπότες ζητούν από τους καλεσμένους να αφήσουν τα κινητά τους στην είσοδο. Ακριβώς όπως έγινε λίγο πριν από τον χιονιά στο μεγάλο, κιτς mansion της Πολιτείας.
Ο ιστορικός τέχνης, η extravagant διακόσμηση, η ιαπωνική αγελάδα
Το κιτς μπορεί να υπάρχει διάχυτο παντού. Ακόμα και μέσα σε ένα mansion που θυμίζει τις μία και χίλιες νύχτες από την… ανάποδη πλευρά του. Ευεργετικές σταγόνες από συλλεκτικό κατακόκκινο κρασί, fois gras, φιλέτα ιαπωνικής αγελάδας και πιάτα Hermes με ζωγραφιές πορσελάνινες που σε ταξιδεύουν. Τα έργα τέχνης «μπλέκονται» περίεργα μεταξύ τους. Στους εσωτερικούς χώρους ενός σπιτιού «σκαρφαλωμένου» στο υψηλότερο σημείο της Πολιτείας και το οποίο οι ιδιοκτήτες του επιθυμούσαν να το κάνουν να μοιάζει με λαμπρό «ανάκτορο» τύπου Georgian, στη Φιλαδέλφεια των ΗΠΑ. Ποιος όμως αρχιτέκτονας, όσο επιφανής και αν είναι, μπορεί να καταφέρει κάτι τέτοιο; Θυμάμαι τον κολεξιονέρ Γκαλάτσι-Γκαλάτσι να απολαμβάνει το πούρο του με ύφος ειρωνικό. Εσκυψε απαλά προς το μέρος μου. «Νομίζω ότι οι οικοδεσπότες πρέπει να απολύσουν τον ιστορικό τέχνης που έχουν προσλάβει» ψιθύρισε. «Ο άνθρωπος είναι κινητή καταστροφή» συμπλήρωσε. Σήκωσα το βλέμμα μου στα ασημένια δαχτυλίδια του καπνού που «κυκλοφορούσαν» πάνω από την baccarat κανάτα. Η αλήθεια είναι ότι οι πίνακες του Anselm Kiefer και της Tamara de Lempicka δεν ταίριαζαν καθόλου με τα πορτρέτα της γιαγιάς και του παππού των οικοδεσποτών (by Andy Warhall), ούτε βέβαια με το punch που είχε τοποθετηθεί σε ένα τραπέζι μπροστά. Απέναντι πίνακες του Γκογκέν και του Πικάσο, εικαστικές δημιουργίες του Σεζάν και ένα έργο με το θαυμάσιο μπλε του Yves Klein. Διακόσμηση για την οποία ξοδεύτηκαν εκατομμύρια ευρώ, σίγουρα extravagant, όχι όμως επιτυχημένη. Το κόκκινο κρασί και το φιλέτο ιαπωνικής αγελάδας αξίζουν πραγματικά. Οι σεφ οι οποίοι καλούνται να μαγειρέψουν σε ιδιωτικά δείπνα τα δουλεύουν σκληρά τα λεφτά τους…
Spa, Moncler και… γαρδούμπες στην Αράχοβα
Ενα δυνατό μασάζ και το ευεργετικό χαμάμ μέσα στην ειδική σουίτα του παραθαλάσσιου mansion είναι πραγματικά ευεργετικά. Στο διπλανό κρεβάτι η Θέκλα που έχει τυλίξει τον πυρόξανθο χείμαρρο των μαλλιών της με μία τιρκουάζ πετσέτα λέει ότι τα καλύτερα spa για πραγματική ευεξία βρίσκονται στην άλλοτε περιφρονημένη (γεμάτη σκληρούς εμπόρους ναρκωτικών) Κολομβία (γενέτειρα του πολυαγαπημένου διάσημου εικαστικού Φερνάντο Μποτέρο, ο οποίος όμως μένει μόνιμα πια στο Μονακό) και τη Χιλή. Οι δύο χώρες έχουν αναπτύξει εξαιρετικά τον τουρισμό τους, με μεγιστάνες του πλούτου από ολόκληρο τον πλανήτη να φθάνουν εκεί. Η Θέκλα αναφέρθηκε στη super διαφημιστική καμπάνια του οίκου Moncler Grenoble που πραγματοποιήθηκε στο μακρινό, μυθικό, γεμάτο βαρύ χιόνι και βράχια Quetrupillan της Χιλής. Η παιδική μου φίλη μού εξομολογήθηκε ότι δεν θα «ανηφόριζε» ποτέ στο στρατοηφαίστειο που βρίσκεται ανάμεσα στα ηφαίστεια Vallarrica και Lanin στο Εθνικό Πάρκο Villarrica. Θεωρεί ότι δεν είναι στα κυβικά της, αντίθετα με τον δεινό σκιέρ Γκαλάτσι-Γκαλάτσι ή τα top models της Moncler που φωτογραφήθηκαν εκεί. Προτιμάει τα estates με το χειροποίητο ξύλο, τη γαλήνη και το άρτια οργανωμένο υπηρετικό προσωπικό. Ο Ντίντης Ευπαλίδης που εμφανίζεται εκείνη τη στιγμή εξομολογείται ότι αν δεν είναι στην Courchevel ή την Cortina d’ Ampezzo, προτιμάει τα… κοψίδια, τις γαρδούμπες και τις πατάτες τηγανητές στα λαοφιλή ταβερνεία της Αράχοβας.
