Το στούντιο του Γιάννη Βαρελά στην Κυψέλη είναι μάλλον αόρατο, με την έννοια ότι περνώντας απ’ έξω δεν μπορείς να διακρίνεις το εσωτερικό του. Μόλις μπαίνεις όμως μέσα σε αυτό έρχεσαι άμεσα, σχεδόν βίαια, σε επαφή με έναν παλλόμενο δημιουργικό οίστρο. Τεράστια τελάρα στα οποία φαινομενικά έχει κολλήσει υπερμεγέθεις φωτογραφίες και τις έχει «μουτζουρώσει» εντέχνως (τελικά αποδεικνύεται ότι οι φωτογραφίες είναι φωτορεαλιστική ζωγραφική), με έντονα, θερμά χρώματα στις αποχρώσεις του κόκκινου και του ροζ. Είναι εντυπωσιακό και είναι μόνο το αποτέλεσμα μιας δημιουργικής συνθετικής πορείας που θα παρουσιαστεί στην ολότητά της στο Μουσείο Μπενάκη από τις 12 Σεπτεμβρίου.
Γιατί μαζί με τους πίνακες, οι οποίοι είναι 12 τον αριθμό, ο Βαρελάς θα παρουσιάσει τη διαδικασία παραγωγής τους εκθέτοντας τα στάδια δημιουργίας ως αυτόνομα έργα τέχνης. Για παράδειγμα, τα αξεσουάρ, τα κοστούμια και τα props-εγκαταστάσεις που έστησε στο υπόγειο του εργαστηρίου όπου κάλεσε φίλους και γνωστούς να μεταμφιεστούν για να τους φωτογραφίσει προκειμένου να έχει στα χέρια του τη φιγούρα-πρώτη ύλη κάθε πίνακα, κάτι που στο παρελθόν αναζητούσε σε φωτογραφίες άλλων. Μαζί και οι οπτικοακουστικές εγκαταστάσεις-τεκμήρια καταγραφής της συγκεκριμένης διαδικασίας, αλλά και τα κεραμικά γλυπτά που χρησιμοποίησε ως προσχέδια για τις σκαριφηματικές φιγούρες του. Ο Βαρελάς μοιάζει να απομακρύνθηκε για λίγο από τη ζωγραφική για να επιστρέψει δριμύτερος σε αυτήν. «Ναι, μπορείς να πεις πως η μέθοδος της δουλειάς μου έχει αλλάξει. Τελικά η δουλειά, το έργο, είναι η μέθοδος. Προϋποθέτει μια διαρκή διαπραγμάτευση με το θέμα σου, με αυτό που θες να πεις». Μαζί με τα αντικείμενα που τοποθέτησε στα κάδρα των φωτογραφιζομένων (φρούτα, λαχανικά) υπάρχουν και χρηστικά αντικείμενα λαϊκής τέχνης από τη Συλλογή Ελληνικού Πολιτισμού του Μουσείου Μπενάκη, όπως πιθάρια, κανάτες, στάμνες, πιάτα και άλλα κεραμικά, καθώς και υφαντά τα οποία με τη σειρά τους μεταφέρθηκαν και φωτογραφήθηκαν στο στούντιό του και αποτέλεσαν μέρος αυτού του πολυπρισματικού αφηγήματος. Η έκθεση εξάλλου προέκυψε έπειτα από συζητήσεις που έγιναν με τους επιμελητές της, Γιώργο Τζιρτζιλάκη και Πολύνα Κοσμαδάκη. Η αλήθεια είναι ότι ο πολυδιάστατος χαρακτήρας της φέρνει στον νου την ιδιαίτερα επιτυχημένη τους «ameτρία» το 2015, όπου έργα της συλλογής του Δάκη Ιωάννου συνυπήρχαν με αντικείμενα από τις συλλογές του Μουσείου. «Τα αντικείμενα στη δική μου περίπτωση έχουν να κάνουν με την οικειότητα και τη χρήση και χρησιμοποιούνται ως συναρτήσεις των έργων και όχι ως αναλογίες» διευκρινίζει ο Βαρελάς.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
