Με ένα νέο τραγούδι ονόματι «Signals» έκανε πολύ πρόσφατα τη δισκογραφική επανεμφάνισή του ο νεαρός και ταλαντούχος ελληνοβρετανός τραγουδιστής και τραγουδοποιός D3lta μετά τις επιτυχίες «Strange» και «Happy Out of Love». Εχοντας μάλιστα εξασκήσει τη σκηνική του παρουσία με μια μεγάλη περιοδεία στην Αγγλία θα δώσει και στα μέρη μας ορισμένες συναυλίες – στις 4 Δεκεμβρίου θα εμφανιστεί στο Rover στη Θεσσαλονίκη, στις 5 στο Faust στην Αθήνα και στις 6 θα βρεθεί στα Ιωάννινα.
Τι ήταν αυτό που σε ενέπνευσε να γράψεις το «Signals»; Υπάρχει κάποια προσωπική ιστορία πίσω από αυτό το κομμάτι;
«Είναι ένα τραγούδι που ξεκίνησα να το δημιουργώ καθώς πειραματιζόμουν με έναν παλιό ενισχυτή κιθάρας που είχε ήχους να διαλέξεις μέσα από κάποιες τυχαίες επιλογές. Επαιζα στο σπίτι και προσπαθούσα να δω πώς θα με εμπνεύσει διαφορετικά η κάθε περίπτωση. Επεσα πάνω στον ήχο της κιθάρας που εν τέλει κατέληξε να είναι και η αρχή του τραγουδιού και αμέσως ανατρίχιασα. Τελευταία φτιάχνω τραγούδια σαν να γράφω μουσική για ταινία, με τις εικόνες να υπάρχουν στη φαντασία μου. Στην ηχογράφηση του τραγουδιού συζητήσαμε με τον παραγωγό αρκετά το νόημα των στίχων και πώς μπορούμε να μεταφράσουμε διαφορετικά σινιάλα μέσα από διάφορους ήχους και αυτός είναι κι ο λόγος που το τραγούδι ξεκινάει με κώδικα μορς».
Ο ήχος αυτή τη φορά είναι πιο ροκ, πιο raw σε σχέση με τις προηγούμενες κυκλοφορίες σου. Είναι επηρεασμένος από τις συναυλίες που έχεις δώσει στην Αγγλία;
«Πολύ καλή παρατήρηση! Για να είμαι ειλικρινής δεν είχα κάνει τη σύνδεση, όμως, πράγματι, μπορεί ο ήχος να είναι πιο raw λόγω των πολλών συναυλιών που έχουμε κάνει. Ηχογραφήθηκε με την μπάντα που παίζαμε μαζί στην περιοδεία και αυτή η ενέργεια και η χημεία που έχουμε μεταξύ μας αποτυπώθηκε στο τραγούδι. Δηλαδή μπήκαμε στο στούντιο, το παίξαμε όλοι μαζί και αυτό είναι που ακούει ο κόσμος τώρα».
Υπάρχουν κάποιοι μελλοντικοί στόχοι ή επερχόμενα projects που θα ήθελες να μοιραστείς μαζί μας;
«Ο μεγαλύτερος στόχος μου αυτή τη στιγμή είναι να ολοκληρώσω τον πρώτο μου δίσκο, που αναμένεται να κυκλοφορήσει το φθινόπωρο του 2025. Αυτή η διαδρομή με έχει μεταμορφώσει, όχι μόνο καλλιτεχνικά αλλά και σε προσωπικό επίπεδο. Με βοήθησε να καταλάβω καλύτερα το τι πρεσβεύω σαν καλλιτέχνης αλλά λειτούργησε και ως καθρέφτης, μπόρεσα να δω τον ίδιο μου τον εαυτό».
Ποιες είναι οι μεγαλύτερες μουσικές σου επιρροές αυτό το διάστημα και πώς διαμορφώνουν το έργο σου;
«Υπάρχει ένα μουσικό ρεύμα αυτή τη στιγμή στην underground σκηνή της Αγγλίας που δύσκολα σε αφήνει ανεπηρέαστο όταν ζεις εδώ».
«Αυτή την περίοδο, ζώντας στο Λονδίνο, παρατηρώ δύο μπάντες που έχουν αρχίσει να κάνουν αρκετό «θόρυβο», πρόκειται για τους Fontaines DC, με έναν ήχο ωμό, ονειρικό, εμπλουτισμένο με synths και πολιτικό στίχο, και τους Wunderhorse, που κινούνται σε λίγο πιο grunge ύφος, αγγίζοντας θέματα ψυχικής υγείας και πολιτικού περιεχομένου. Το ενδιαφέρον είναι ότι ο ήχος του άλμπουμ μου μοιάζει αρκετά με τον ήχο και των δύο αυτών συγκροτημάτων, ειδικά στις επιλογές ενορχήστρωσης και φωνητικών, κάτι που βρίσκω πολύ ενδιαφέρον. Υπάρχει ένα μουσικό ρεύμα αυτή τη στιγμή στην underground σκηνή της Αγγλίας που δύσκολα σε αφήνει ανεπηρέαστο όταν ζεις εδώ».
Ποιες θεωρείς ως τις μεγαλύτερες προκλήσεις που έχεις αντιμετωπίσει στη μουσική πορεία σου έως τώρα;
«Αισθάνομαι πως κάθε διαδρομή έχει προκλήσεις για κάθε καλλιτέχνη, σε όλα τα επίπεδα, αλλά αυτή είναι και η ομορφιά της. Για εμένα προσωπικά, η μεγαλύτερη πρόκληση ήταν να κατασταλάξω σε έναν συγκεκριμένο ήχο για τον δίσκο, να περιορίσω την παλέτα μου και να γίνω δημιουργικός μέσα σε ένα συγκεκριμένο πλαίσιο. Βαριέμαι εύκολα και λατρεύω τον πειραματισμό, κάτι που με έχει οδηγήσει στο παρελθόν στη δημιουργία αρκετά διαφορετικών στυλ στα τραγούδια μου. Το να μείνω σε έναν ήχο ήταν στην αρχή δύσκολο, αλλά με εξέπληξε το εξής οξύμωρο: όσο περισσότερο περιορίζεσαι στην τέχνη τόσο πιο δημιουργικός μπορείς να γίνεις. Το πλαίσιο, αντί να σε περιορίσει, σε απελευθερώνει, και μόλις βρήκα λίγο πιο συγκεκριμένα τον ήχο μου έγινα πολύ πιο παραγωγικός».
Πώς συνδέεσαι με το κοινό σου; Υπάρχει κάποια ιδιαίτερη εμπειρία με θαυμαστή που σε σημάδεψε;
«Πάντα με συγκινεί το να γνωρίζω ανθρώπους που τους έχει αγγίξει η μουσική μου. Υπάρχουν πολλές στιγμές που ήταν πολύ ιδιαίτερες και θα τις θυμάμαι αλλά δεν γίνεται να μην αναφερθώ στην πρώτη φορά που επαιξα στα Γιάννενα πέρυσι όπου μια κοπέλα είχε φτιάξει ένα πόστερ με μια φωτογραφία μου και μου το χάρισε. Δεν μπορούσα να φανταστώ πως κάποια αφιέρωσε χρόνο για να δημιουργήσει κάτι τόσο όμορφο και να μου το δωρίσει ενώ δεν είχαμε γνωριστεί ποτέ, απλά επειδή της άρεσε η μουσική μου. Τέτοιες εμπειρίες πραγματικά με γεμίζουν ενέργεια και μου θυμίζουν τον λόγο που ξεκίνησα να γράφω μουσική και να τη μοιράζομαι με τον κόσμο».
Υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο μήνυμα που θέλεις να περάσεις μέσω της μουσικής σου;
«Νομίζω πως αναπόφευκτα σε κάθε μορφή έκφρασης αποτυπώνονται οι αξίες ενός δημιουργού. Κάτι που εύχομαι να περνάει σαν μήνυμα μέσα από τη μουσική μου είναι μια αίσθηση αισιοδοξίας πως υπάρχει φως στο τέλος του τούνελ, και ελπίζω να βοηθάει τον ακροατή που μπορεί να έχει περάσει ή να περνάει δύσκολα να ξεφύγει λίγο από την πραγματικότητα, να τον ταξιδεύει έστω για λίγο σε έναν κόσμο πιο ξέγνοιαστο».
Ποιοι είναι οι στόχοι σου για το μέλλον, είτε σε μουσικό επίπεδο είτε σε προσωπικό;
«Ο μεγαλύτερος στόχος που έχω αυτή τη στιγμή είναι να κάνω περιοδεία στις ΗΠΑ. Είναι μια χώρα στην οποία θα ήθελα πολύ να ζήσω και να γνωρίσω από κοντά ανθρώπους σε κάθε Πολιτεία, από το Τέξας μέχρι τη Νέα Υόρκη. Η μουσική μου και αυτό που πρεσβεύει νιώθω πως έχουν κάτι αισιόδοξο και ελπιδοφόρο, κάτι που χαρακτηρίζει ως λαό τους Αμερικανούς. Αν και δεν ξέρω αν θα παραμείνει αυτή η αισιοδοξία μετά το αποτέλεσμα των πρόσφατων εκλογών».
Αν μπορούσες να συνεργαστείς με οποιονδήποτε καλλιτέχνη, είτε στην Ελλάδα είτε στο εξωτερικό, ποιος θα ήταν αυτός και γιατί;
«Είναι πολλοί οι καλλιτέχνες με τους οποίους θα ήθελα να συνεργαστώ αλλά θα ξεχωρίσω τη Celeste, μια φοβερή Αγγλίδα κατά βάση τζαζ τραγουδίστρια κυρίως επειδή θαυμάζω πολύ τη φωνή της και τη μουσικότητά της».
