«Το χιούμορ είναι πολύ σοβαρή υπόθεση»

«Να μην αλλάξεις τίποτα». Το αίτημα του Διονύση Καβαλλιεράτου ήταν σαφές και αδιαπραγμάτευτο. Κι αυτό γιατί ο λόγος του, ακριβώς όπως τα γλυπτικά του έργα, είναι έμπλεος ευφυούς ειρωνείας και ανελέητου αυτοσαρκασμού, στοιχεία στα οποία δεν είμαστε και τόσο συνηθισμένοι. Ομως το χιούμορ, ιδίως στον χώρο των εικαστικών, έρχεται πάντα σαν δροσερό αεράκι να ανανεώσει την πνιγηρή ατμόσφαιρα της περισπούδαστης σοβαροφάνειας, η οποία σε ορισμένες περιπτώσεις το μόνο που κάνει είναι να αυτοσυγχαίρεται. Η αφορμή για τη συνομιλία μας ήταν η in situ εγκατάσταση που παρουσιάζει μέχρι τις 3 Ιουλίου στο Ηρώδειο, στο πλαίσιο του πρότζεκτ «Εργο στην πόλη 2020» του Οργανισμού Πολιτισμού και Ανάπτυξης ΝΕΟΝ σε συνεργασία με το Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου. Ενας κυκλικός χορός από γλυπτά κατασκευασμένα από διαφορετικά υλικά, φιλοτεχνημένα από διαφορετικές εικαστικές γλώσσες δανεισμένες από «την προϊστορία και την αρχαιότητα, τη μοντέρνα τέχνη, το θέατρο, τη μαζική κουλτούρα, τη λαϊκή τέχνη κ.λπ.» και σε ποικίλες κλίμακες μεγέθους. Με σημείο αφετηρίας τις συμπαραδηλώσεις του κυκλικού χορού – ενός τελετουργικού αλλά και μοτίβου που συναντάμε από τα προϊστορικά χρόνια – ο Καβαλλιεράτος «μας μιλά για τη σημασία της κοινότητας, της συντροφικότητας, της φιλίας, του γέλιου, της χειρονομίας, της σωματικής έκφρασης», όπως σημειώνει η ιστορικός τέχνης και επιμελήτρια του Μουσείου Μπενάκη, όπως και της εγκατάστασης, Πολύνα Κοσμαδάκη. «Πρόκειται για ένα έργο γιορτινό και συνάμα πένθιμο, πανήγυρη ή ηρωική θυσία που διεισδύει, με όχημα το χιούμορ, σε κοινωνικοπολιτικά φορτισμένες νοηματικές περιοχές. Μέσα από την αμφισβήτηση και την ανατροπή στερεοτύπων λειτουργεί σαν καθρέφτης των φόβων, των προκαταλήψεων, των ενοχών, της ματαιοδοξίας του σύγχρονου κόσμου» συμπληρώνει.