Το 2007 έγινε η πρώτη ηθοποιός που έλαβε το «Θεατρικό Βραβείο Μελίνα Μερκούρη». Αυτή την περίοδο η Εύη Σαουλίδου, από τις πιο επιβλητικές και αισθαντικές ερμηνεύτριες της χώρας, ενσαρκώνει την κεντρική ηρωίδα στο έργο Η Στέλλα με τα κόκκινα γάντια (1954) του Ιάκωβου Καμπανέλλη. Και ό,τι καταφέρνει επί σκηνής δεν είναι λίγο, αντιθέτως είναι σημαντικό: να μη μας απασχολεί καθόλου, ενόσω την παρακολουθούμε, η οποιαδήποτε σύγκριση με την εμβληματική πρωταγωνίστρια στην κινηματογραφική Στέλλα (1955) του Μιχάλη Κακογιάννη. Η δική της Στέλλα, μελαχρινή, γήινη, απέριττη, έρχεται να διεκδικήσει μια άλλη εικόνα, μια άλλη υποκριτική αυτονομία, και μας παραδίδει τον συγκεκριμένο ρόλο ως ένα φάσμα ανυποταγής με ανοιχτές και αμφίσημες αποχρώσεις, προερχόμενο, κατά τα λοιπά, από ένα ρεαλιστικό κείμενο, η ζωή του οποίου υπερβαίνει ήδη τον μισό αιώνα.
Πατριαρχία και γυναικεία ψυχή
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
