Οταν ο Μάρτιν Σκορσέζε άρχισε να δείχνει ενδιαφέρον για τα εγκλήματα κατά των Ινδιάνων της φυλής Οσέιτζ από τους λευκούς στην Πολιτεία της Οκλαχόμα στις αρχές του 20ού αιώνα, δεν είχε ιδιαίτερες γνώσεις επί του θέματος. Γι’ αυτό και διαβάζοντας το βιβλίο δημοσιογραφικής έρευνας «Killers of the Flower Moon» (Οι δολοφόνοι του Ανθισμένου Φεγγαριού) του Ντέιβιντ Γκραν, ένιωσε το περιεχόμενό του να τον μαγνητίζει.«Το βιβλίο περιγράφει αυτή την τρομερή τραγωδία στην αμερικανική ιστορία για την οποία πολύς κόσμος, όπως εγώ, πραγματικά δεν ξέρει τίποτα» είπε ο σκηνοθέτης, που συγκλονίστηκε από την καθημερινή ρουτίνα των στυγνών δολοφονιών από λευκούς των Ινδιάνων που είχαν στην κατοχή τους εκτάσεις της περιοχής όπου είχε βρεθεί πετρέλαιο.
«Κατάλαβα αμέσως ότι για να προσεγγίσει κανείς αυτό το υλικό, τη φύση αυτής της τραγωδίας, θα έπρεπε να το κάνει μέσα από την άποψη των Ινδιάνων Οσέιτζ» είπε. «Οχι όμως των Ινδιάνων ως θυμάτων, αλλά ως ανθρώπων, ώστε ο κόσμος να μάθει ποιοι ήταν πραγματικά. Ηθελα οι θεατές να κατανοήσουν όσο το δυνατόν περισσότερο τις αξίες και τις εκτιμήσεις των Ινδιάνων, να γευτούν τον κόσμο και τη ζωή γύρω τους». Συνεπώς, εκείνο που στην ταινία «Οι δολοφόνοι του Ανθισμένου Φεγγαριού» ενδιέφερε κυρίως τον Σκορσέζε ήταν να βρει «την καρδιά της ιστορίας», την οποία ο ίδιος αποκαλεί «ένα είδος «συστηματοποιημένης ρατσιστικής τραγωδίας»». Το παράξενο μάλιστα είναι ότι πολλοί από τους λευκούς που διέπραξαν αυτά τα εγκλήματα υπό τις εντολές του τοπικού προύχοντα Μπιλ Χέιλ (στην ταινία τον υποδύεται ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο) εξακολουθούσαν να παραμένουν φίλοι με Ινδιάνους Oσέιτζ. «Αυτό επίσης μου προκάλεσε ενδιαφέρον. Μήπως τελικά είναι μέρος του να είσαι άνθρωπος, στοιχείο της ανθρώπινης φύσης;».
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
