Ευάλωτη, συναισθηματικά ασταθής, λίγο εριστική, λίγο ζηλιάρα, λίγο εκδικητική, λίγο τεμπέλα, αρκετά πονηρή, με χαμηλή αυτοεκτίμηση, πεισματάρα, μελαγχολική (ενίοτε καταθλιπτική), απότομη και αγενής (όταν αισθάνεται πως αδικείται ή στριμώχνεται), αλλά και με καλή καρδιά. Αρκεί το τελευταίο για να της συγχωρήσουμε όλα τα προηγούμενα; Οσο επιεικείς και αν θέλουμε να είμαστε, αυτό που περιγράψαμε απέχει πολύ από το να είναι η ιδανική γυναίκα, εκείνη που θα θέλαμε να έχουμε ως κόρη, αδελφή, σύντροφο ή φίλη.
Αλλά και η δημιουργός της «Fleabag» (ελληνιστί «Ψειριάρας»), η Φίμπι Γουόλερ-Μπριτζ, δεν είχε σε καμία περίπτωση στο μυαλό της την ιδανική γυναίκα όταν έπλαθε την ιδιαίτερη ηρωίδα της στον θεατρικό μονόλογο που παρουσίασε το 2013 στο Φεστιβάλ του Εδιμβούργου. Εκείνο που ήθελε ήταν να μιλήσει, με τον καυστικό τρόπο που οι βρετανοί κωμικοί διαθέτουν, για τους φόβους, τις αγωνίες, τα όνειρα, τα λάθη, τα αδιέξοδα, τη μοναξιά, τη σκληρή, απογοητευτική και άχαρη πολλές φορές καθημερινότητα της σύγχρονης γυναίκας.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
