Η Σοφία Βάρη άφησε την τελευταία της πνοή στα 83 της χρόνια στο Μόντε Κάρλο έπειτα από σκληρή μάχη με την επάρατη νόσο. Ωστόσο, πρόλαβε τα εγκαίνια της παρουσίασης των 12 μνημειακών γλυπτών της σε μια δημόσια έκθεση στην Park Avenue της Νέας Υόρκης σε συνεργασία με τη Nohra Haime Gallery, ένα κίνητρο που της έδωσε δυνάμεις στις ύστατες στιγμές της τις οποίες πέρασε μαζί με τον κολομβιανό ζωγράφο και γλύπτη Φερνάντο Μποτέρο, τον σύντροφο και συνοδοιπόρο της στη ζωή και την τέχνη για 45 χρόνια περίπου. Η κηδεία της έγινε την περασμένη Παρασκευή στην ελληνορθόδοξη εκκλησία στο Παρίσι παρούσια συγγενών και φίλων. Η τέφρα της θα μεταφερθεί στο κτήμα και εργαστήριο που διατηρούσε το ζευγάρι στην Πιετρασάντα στην Τοσκάνη.
Το μεσογειακό φως
Υπήρξε μια γυναίκα με βαθιά καλλιέργεια, εκλεπτυσμένη και κομψή, που αγαπούσε τη δημιουργία αλλά και την Ελλάδα, μολονότι περνούσε λίγους μήνες σε αυτήν, στο σπίτι που διατηρεί το ζεύγος στην Ερέτρια. Η πολυπολιτισμική της ταυτότητα υπήρξε συνδυασμός πολλών παραγόντων: γεννήθηκε το 1940 ως Σοφία Κανελλοπούλου, μάλιστα στην οικογενειακή έπαυλη στη Βάρη, από όπου δανείστηκε τελικά το όνομά της, υπογράφηκε η συμφωνία της Βάρκιζας, ενώ μεγάλωσε σε Αγγλία, Ελβετία και Γαλλία όπου σπούδασε στην Ecole des Beaux Arts στο Παρίσι. Η Ελλάδα αλλά και η Μεσόγειος γενικότερα με το φως, την ενέργεια και τις πρώτες ύλες όπως το μάρμαρο, είτε της Θάσου είτε της Πιετρασάντα της Ιταλίας όπου διατηρούσε ένα από τα εργαστήριά της, ήταν παρούσες στο έργο της από τα πρώτα της βήματα.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
