Ενα από τα πιο αγαπημένα λαϊκά τραγούδια του Ακη Πάνου, που γνώρισε δύο εκτελέσεις με εντελώς διαφορετικούς στίχους. Ηχογραφήθηκε πρώτη φορά το 1967 με τη φωνή του Γρηγόρη Μπιθικώτση. Δεν πρόλαβε να ακουστεί ούτε δέκα μέρες προτού το απαγορέψει η χούντα. Οι στίχοι που ενόχλησαν ήταν το «Μακριά από τη φτώχεια – μακριά απ’ τη μιζέρια» το «Δεν ήρθανε για μας τα καλοκαίρια – και έγινε η ζωή τόσο βαριά» και «Τη φτώχεια που μας έχει γονατίσει – τη νιώθω μεγαλύτερη ντροπή». Ακούγεται αστεία η απαγόρευση, αν αναλογιστούμε ότι τα τραγούδια που μιλούσαν για φτώχεια, τη δεκαετία του ’60, ήταν πάρα πολλά, αλλά μόνο η χούντα τα πήρε προσωπικά… Αν συνυπολογίσουμε και την «αγάπη» που έτρεφε το καθεστώς για το λαϊκό τραγούδι, μπορούμε εύκολα να κατανοήσουμε αυτό το κυνηγητό.
Ετσι κι αλλιώς, το λαϊκό μας τραγούδι αρχίζει να αποκτά κοινωνικό και πολιτικό λόγο όταν σταμάτησε να κατηγορεί τη μοίρα για τα προβλήματα και άρχισε να μιλάει για κοινωνία, για ευθύνες ανθρώπων και όχι αποκλειστικά για το μαύρο ριζικό και πεπρωμένο.
Η αλήθεια είναι ότι δεν υπήρχε κάποιος δομημένος οργανισμός, κάποια επιτροπή με «συνέπεια» και με σαφή και ξεκάθαρα κριτήρια που απαγόρευε τραγούδια, γι’ αυτό και εκείνα που πέρασαν τελικά και δεν απαγορεύτηκαν ήταν πολλά και με πιο σαφείς αναφορές στην πολιτική κατάσταση, περνώντας αντιδικτατορικά μηνύματα. Οι απαγορεύσεις ήταν περισσότερο κάποιες σκόρπιες τουφεκιές στον αέρα, και αρκετές από αυτές αναδείκνυαν τη βαθιά αμορφωσιά και τον φανατισμό των ιθυνόντων.
Πέρασαν τέσσερα χρόνια και το 1971 ο Ακης Πάνου άλλαξε όλους τους στίχους, εκτός από το «Θα κλείσω τα μάτια» στην αρχή του ρεφρέν, γράφοντας ένα καθαρά ερωτικό τραγούδι και το έδωσε στη Βίκυ Μοσχολιού.
Οι επίμαχοι στίχοι αντικαταστάθηκαν από το «Να βρουν να φωλιάσουν λευκά περιστέρια», «Σε άγγιξα στου ονείρου μου την άκρη – και στράγγιξα τον πρώτο στεναγμό» και «Στα σύννεφα περπάτησα μαζί σου – κι ανοίξανε οι πόρτες του ουρανού».
Είναι από τις σπάνιες περιπτώσεις που ο δημιουργός άλλαξε ολόκληρο το τραγούδι, συνήθως αναγκάζονταν να αλλάξουν μόνο τους στίχους που ήταν περασμένοι με κόκκινο από τους λογοκριτές. Δεν ξέρω αν αυτό αποδεικνύει τον ανυπότακτο χαρακτήρα του Ακη Πάνου ή απλά θεώρησε και ο ίδιος ότι το συγκεκριμένο τραγούδι δεν σήκωνε τέτοιου είδους «τεχνικά» μερεμέτια.
